Δύο νέα είδη οχιάς

Μια ομάδα ζωολόγων του πανεπιστημίου Bangor της Μεγάλης Βρετανίας κατέγραψε δύο νέα είδη οχιάς στη νοτιοανατολική Ασία.

Παλιότερα τα είχαν λανθασμένα κατατάξει σε άλλη γνωστή κατηγορία, όμως γενετικά τεστ και αναλύσεις του κεφαλιού και του λεπιδωτού δέρματος κατέδειξαν ότι πρόκειται για δύο νέα είδη της οικογένειας των βιπερίδων.

Διαθέτουν θερμική όραση. Αυτό σημαίνει ότι αισθητήρες σε κοιλότητες γύρω από τα μάτια και πίσω από τα ρουθούνια βοηθούν το ερπετό να σχηματίσει το θερμικό περίγραμμα των μικρών ομοιόθερμων ζώων που κυνηγά στο σκοτάδι.

Το ένα είδος οχιάς έχει κίτρινα μάτια και το βάφτισαν Cryptelytrops cardamomensis από το όνομα του βουνού όπου ανακαλύφθηκε, ενώ το άλλο ονομάστηκε Cryptelytrops rubeus από το ρουμπινί χρώμα των ματιών του.

Πηγή: scienceillustrated.gr

Ρήγμα στην Ινδο-Αυστραλιανή πλάκα;

Ομάδα ειδικών στη Γαλλία μελέτησε τους πολύ ισχυρούς σεισμούς που έγιναν τον περασμένο Απρίλιο δυτικά της Σουμάτρας (τάξεως 8,6 και 8,2 ρίχτερ), καθώς και όλη τη σεισμική δραστηριότητα στην περιοχή από το 2004, συμπεριλαμβανομένου και του σεισμού των 9.1 Ρίχτερ που προκάλεσε το φονικό τσουνάμι το 2004.

Σύμφωνα με το συμπέρασμα των ερευνητών η ιδιαίτερα εκτεταμένη Ινδο-Αυστραλιανή τεκτονική πλάκα βιώνει ένα ρήγμα και είναι πιθανόν να διασπαστεί σε δύο κομμάτια.

Η έρευνα

Ειδικοί της Ecole Normale Superieure στο Παρίσι ανέλυσαν τους σεισμούς στις περιοχές που «πατούν» πάνω στην Ινδο-Αυστραλιανή τεκτονική πλάκα από τον Δεκέμβριο του 2004 (όπου εκδηλώθηκε ο σεισμός των 9.1 Ρίχτερ) μέχρι και τον Απρίλιο του 2011 όπου εκδηλώθηκαν σεισμοί μεγέθους 8.6 και 8.2 Ρίχτερ. Εκαναν δύο σημαντικές διαπιστώσεις.

Οι πολύ μεγάλης ισχύος σεισμοί γίνονται συνήθως στις λεγόμενες ζώνες καταβύθισης που βρίσκονται στα σημεία όπου ενώνονται δύο τεκτονικές πλάκες. Οι πολύ ισχυροί σεισμοί της περιόδου 2004-2011 έγιναν δεκάδες χιλιόμετρα μακριά από τις ζώνες καταβύθισης στην Ινδο-Αυστραλιανή πλάκα.

Η δεύτερη παρατήρηση που έκαναν οι ερευνητές ήταν ότι η σεισμικότητα στη συγκεκριμένη περιοχή ήταν την περίοδο 2004-2011 δέκα φορές εντονότερη από ό,τι τα προηγούμενα χρόνια.

Επίσης ανακάλυψαν ότι στους σεισμούς της περιόδου που ερευνούσαν, τα πετρώματα μετά από κάθε σεισμό μετακινούνταν προς την ίδια κατεύθυνση. Σύμφωνα με τους ερευνητές αυτά τα ευρήματα δείχνουν ότι ο Ινδο-Αυστραλιανή τεκτονική πλάκα διασπάται κατά μήκος ενός νέου ορίου, πράγμα που μπορεί να εξηγήσει τις ιδιαιτερότητες των σεισμών του περασμένου Απριλίου.

Η εξήγηση

Οι ερευνητές ανέπτυξαν μάλιστα μια θεωρία για να εξηγήσουν το φαινόμενο. Είναι γνωστό ότι η Ινδία και η Αυστραλία «πατούν» στην ίδια πλάκα αλλά η Αυστραλία κινείται ταχύτερα από την Ινδία. Αυτό σύμφωνα με τους ερευνητές έχει ως αποτέλεσμα μια μεγάλη περιοχή στο κέντρο της τεκτονικής πλάκας να «κάμπτεται» γεγονός που πιθανότατα οδηγεί στη διάσπασή της.

Η έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Nature και έχει ήδη προκαλέσει αντιδράσεις στην επιστημονική κοινότητα. Κάποιοι επιστήμονες συγκλίνουν με την άποψη των ερευνητών και θεωρούν ότι τα ευρήματα υποδεικνύουν τη διάσπαση της πλάκας.

Αλλοι ειδικοί όμως υποστηρίζουν ότι η περίοδος παρατήρησης είναι μικρή αλλά και ο αριθμός των σεισμών που μελετήθηκε πολύ περιορισμένος για να εξαχθεί ένα τόσο σοβαρό συμπέρασμα όπως η διάσπαση μιας τεκτονικής πλάκας.

Οι επιπτώσεις

Σε κάθε περίπτωση, εάν πράγματι έχουμε ένα γεωλογικό γεγονός της τάξεως αυτής, οι συνέπειες θα γίνουν αισθητές σε όλο τον πλανήτη. Σε μια άλλη πρόσφατη μελέτη της Αμερικανικής Γεωλογικής Επιθεώρησης του Menlo Park στην Καλιφόρνια, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι σεισμοί ισχύος 5.5 Ρίχτερ και άνω εμφανίστηκαν σε ολόκληρη την υφήλιο με συχνότητα πέντε φορές μεγαλύτερη στο διάστημα έξι ημερών που ακολούθησε την 11η Απριλίου, πράγμα που δεν έχει παρατηρηθεί άλλη φορά, ούτε μετά από σεισμούς ακόμη μεγαλύτερης ισχύος.

Πηγή: tovima

Φωτογραφία με φαντάσματα στρατιωτών του Β΄Παγκ. Πολέμου;

Ο λοχίας John Tulloch ακολουθούσε την περιβόητη 'διαδρομή των νεκρών' στο Βόρνεο, όπου πολλοί αιχμάλωτοι των συμμαχικών δυνάμεων έχασαν τη ζωή τους κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

 

Μια συγκλονιστική φωτογραφία που τράβηξε, φαίνεται πως δείχνει κάτι που μοιάζει με φαντάσματα να περπατούν.

Εκατοντάδες σκελετωμένες φιγούρες διακρίνονται στην φωτογραφία, που θα μπορούσε βέβαια να είναι και αποτέλεσμα κακής εκτύπωσης ή κάποιας αντανάκλασης του φωτός στο φακό.

Κοντά στους 2,400 στρατιώτες έχασαν τη ζωή τους στα λεγόμενα "Death Marches'', καθώς ο Ιαπωνικός στρατός υποχωρούσε και δεν άφηνε πίσω τους αιχμαλώτους.

Πηγή

Η πιο μακρινή φωτογραφία του σύμπαντος

Συνενώνοντας περισσότερες από 2.000 εικόνες που, επί μια δεκαετία, έχει τραβήξει το διαστημικό τηλεσκόπιο «Χαμπλ» της NASA, οι αστρονόμοι δημιούργησαν μια νέα συνθετική φωτογραφία, που απεικονίζει την πιο μακρινή θέα του νυχτερινού ουρανού μέχρι σήμερα.

Η φωτογραφία, σύμφωνα με το πρακτορείο Reuters, αποτελεί ένα διαχρονικό «καλειδοσκόπιο» ταυτόχρονα νεαρών και πανάρχαιων γαλαξιών, καθώς και άλλων ουράνιων αντικειμένων, τα πιο μακρινά από τα οποία έχουν ηλικία μόλις 450 εκατ. ετών μετά την «Μεγάλη Έκρηξη» του σύμπαντος, η οποία έγινε πριν από περίπου 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια.

Η εικόνα με την ονομασία «Hubble eXtreme Deep Field" ή απλώς XDF, καλύπτει ένα μικρό μόνο κομμάτι του ουρανού του νοτίου ημισφαιρίου (μικρότερο από τη διάμετρο της πανσελήνου) στην κατεύθυνση του αστερισμού της Καμίνου και προσθέτει άλλους 5.500 γαλαξίες στις προηγούμενες ανάλογες φωτογραφίες XDF του τηλεσκοπίου από το 2003, οι οποίες αφορούσαν το ίδιο τμήμα του ουρανού. Οι πιο αχνοί από αυτούς τους γαλαξίες έχουν φωτεινότητα μόλις το ένα δισεκατομμυριοστό αυτού που μπορεί να δει το γυμνό μάτι.
Το αρχέγονο σύμπαν ήταν ένα βίαιο μέρος, καθώς γαλαξίες συγκρούονταν μεταξύ τους και νέα άστρα δημιουργούνταν συνεχώς. To φως από αυτά τα δραματικά συμβάντα φθάνει στη Γη μόλις τώρα και «συλλαμβάνεται» από το φωτογραφικό πορτρέτο XDF, το οποίο συνιστά ένα είδος «τούνελ» μέσα στον κοσμικό χρόνο, καθώς απεικονίζει το απώτατο συμπαντικό παρελθόν.

Προτού τεθεί σε τροχιά το «Χαμπλ», οι αστρονόμοι μπορούσαν να δουν γαλαξίες σε απόσταση το πολύ 7 δισ. ετών. Το νέο διαστημικό τηλεσκόπιο «Τζέιμς Γουέμπ» που θα αντικαταστήσει το «Χαμπλ», με τις αυξημένες δυνατότητες υπέρυθρης όρασης που θα διαθέτει, θα είναι σε θέση να δει ακόμα πιο πίσω στο παρελθόν και έτσι οι επόμενες φωτογραφίες XDF αναμένεται να είναι ακόμα πιο πλούσιες σε περιεχόμενο.

Εισερχόμενος κομήτης υπόσχεται φαντασμαγορικό σόου το 2013

Ο κομήτης C/2012 S1 όπως φωτογραφήθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου από τηλεσκόπιο στο Νιού Μέξικο (Πηγή: Remanzacco Observatory/Ernesto Guido, Giovanni Sostero & Nick Howes)

Ουάσινγκτον

Ένας κομήτης που εντοπίστηκε πριν από λίγες μέρες από αστρονόμους στη Ρωσία φαίνεται ότι θα γίνει τόσο λαμπρός στα τέλη του 2013 ώστε θα είναι ορατός ακόμα και στο φως της ημέρας.

Η τροχιά στην οποία κινείται η διαστημική χιονόμπαλα, επισημαίνουν οι ερευνητές, παρουσιάζει σημαντικές ομοιότητες με την τροχιά του «Μεγάλου Κομήτη του 1680», ο οποίος έγινε ορατός στη διάρκεια της ημέρα και σχημάτισε μια ουρά με φαινόμενο μήκος μεγαλύτερο από το πλάτος της Σελήνης.

Η ομοιότητα των τροχιών υποδεικνύει ότι τα δύο σώματα σχετίζονται ή ότι πρόκειται για τον ίδιο κομήτη, αναφέρει το Space.com.

O νέος κομήτης, με την ονομασία Comet ISON ή C/2012 S1, εντοπίστηκε το περασμένο Σαββατοκύριακο με τηλεσκόπιο του Διεθνούς Επιστημονικού Οπτικού Δικτύου (ISON) κοντά στο Κισλοβόντσκ στην περιοχή του Βόρειου Καυκάσου.

Βρισκόταν τότε σε απόσταση ενός δισεκατομμυρίου χιλιομέτρων από τη και 939 εκατομμύρια χιλιόμετρα από τον Ήλιο. Παραμένει εξαιρετικά δυσδιάκριτος, καθώς η λαμπρότητά του είναι 100.000 φορές μικρότερη από τη φωτεινότητα του πιο αμυδρού άστρου που μπορούμε να δούμε με γυμνό μάτι.

Το σόου θα αρχίσει όταν ο κομήτης πλησιάσει τον Ήλιο, οπότε οι πάγοι της επιφάνειάς του θα αρχίσουν να εξαερώνουν την ακτινοβολία και θα σχηματίσουν μια ουρά που εκτείνεται για χιλιάδες ή και εκατομμύρια χιλιόμετρα στο Διάστημα.

Ο C/2012 S1 θα αρχίσει να γίνεται ορατός με γυμνό μάτι τον Οκτώβριο του 2013, όταν θα φαίνεται να κινείται τις πρώτες πρωινές ώρες ανάμεσα στα άστρα του αστερισμού του Λέοντα.

Το φαινόμενο θα κορυφωθεί όταν ο κομήτης φτάσει στο περιήλιο, δηλαδή στην ελάχιστη απόστασή του από τον Ήλιο, στις 28 Νοεμβρίου 2013. Υπό την επίδραση της ακραίας βαρύτητας του Ήλιου, ο C/2012 S1 θα πραγματοποιήσει μια κλειστή στροφή πίσω από το άστρο για να εμφανιστεί και πάλι στην άλλη πλευρά του.

Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πόσο μακριά και φωτεινή θα είναι η ουρά του, οι αστρονόμοι πάντως ελπίζουν σε ένα από τα πιο θεαματικά περάσματα των τελευταίων δεκαετιών.

Δεδομένου ότι οι κομήτες θεωρούνται κατάλοιπα από το σχηματισμό του Ηλιακού Συστήματος πριν από 4,5 δισ. χρόνια, οι επιστήμονες θα παρακολουθούν τον C/2012 S1 αναζητώντας στοιχεία για τη σύστασή του.

Newsroom ΔΟΛ

Ο πρώτος διευθυντής της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας Ερατοσθένης: Ο άνθρωπος που μέτρησε την περίμετρο της γης

Γεννήθηκε το 276 π.Χ. στην Κυρήνεια της Βόρειας Αφρικής. Σπούδασε στην Αθήνα από όπου προσκλήθηκε το 245 π.Χ. από τον Βασιλέα Πτολεμαίο τον Ευεργέτη για να αναλάβει τη διεύθυνση της νεοϊδρυθείσας βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας και την εκπαίδευση του υιού του Φιλοπάτορα.
Θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους σοφούς της Αρχαιότητας και θεμελιωτής της Φυσικής και Μαθηματικής Γεωγραφίας.  Ο σπουδαίος Αρχιμήδης τον εκτιμούσε ιδιαίτερα και του αφιέρωσε το περίφημο έργο του «Περί μηχανικών θεωρημάτων προς Ερατοσθένη έφοδος».
Στην Αλεξάνδρεια έζησε μέχρι το τέλος της ζωής του το 194 π.Χ.  Λέγεται ότι προς το τέλος της ζωής του έχασε την όραση του και υπέβαλλε τον εαυτό του σε αναγκαστική ασιτία, που τον οδήγησε στον θάνατο.
Στο έργο του περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων τα εξής:

• η μέτρηση της περιμέτρου της γης
• η κατάρτιση καταλόγου αστέρων
• η κατάρτιση χαρτών με οικονομικά και εθνογραφικά στοιχεία
• ένα ημερολόγιο
• μία μέθοδος για την εύρεση των πρώτων αριθμών «Κόσκινο του Ερατοσθένους»
• ένα Όργανο για τη λύση του προβλήματος του διπλασιασμού του κύβου

Η Πρώτη μέτρηση της Περιφέρειας της Γης
Οι Έλληνες, παρά τις παλαιότερα επικρατούσες απόψεις για την μορφή της Γης, έφθασαν από νωρίς στο σωστό συμπέρασμα ότι η Γη είναι σφαίρα.
Ο Ερατοσθένης κατόρθωσε να υπολογίσει και την περίμετρό της. Γνώριζε ότι στην Συήνη, το σημερινό Ασσουάν, μια συγκεκριμένη ημέρα του χρόνου (θερινό ηλιοστάσιο), οι ακτίνες του ηλίου προσπίπτουν κατακόρυφα στην επιφάνεια της Γης και επομένως φωτίζουν κεντρικά τον πυθμένα των πηγαδιών. Την ίδια χρονική στιγμή, οι (παράλληλες) ακτίνες του ηλίου προσπίπτουν στην Αλεξάνδρεια υπό γωνία ως προς την κατακόρυφο. Με την βοήθεια ενός γνώμονος, υπολόγισε την γωνία πρόσπτωσης (7,20 - δηλαδή 1/50 της περιφέρειας του κύκλου). Την απόσταση Συήνη - Αλεξάνδρεια λέγεται ότι την υπολόγισε (5000 στάδια) από τα δρομολόγια των καραβανιών με καμήλες, οι οποίες κινούνται με σταθερό ρυθμό (100 στάδια/ημέρα). Δεν αποκλείεται όμως και να την μέτρησε με όργανα. Με τα στοιχεία αυτά υπολόγισε ότι η περίμετρος της γης ήταν 250.000 στάδια, δηλαδή 46.250 χλμ.
Η αδυναμία ακρίβειας στις μετρήσεις προκάλεσε σφάλμα περίπου 15% (η πραγματική περίμετρος στον ισημερινό είναι 40.075 χλμ). Χρειάστηκε όμως να περάσουν περίπου 2 χιλιετίες για να επιτευχθεί η μέτρηση μεγαλύτερη ακρίβεια.

Εταιρεία Μελέτης Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας

Σε τροχιά γύρω από τον αστεροειδή Εστία τέθηκε το Dawn της NASA

H αποστολή του Dawn σε απεικόνιση από τη ΝΑSA   (Φωτογραφία:  Associated Press ) 

Ουάσινγκτον

H NASA επιβεβαίωσε την Κυριακή ότι το διαστημικό σκάφος Dawn τέθηκε με επιτυχία σε τροχιά γύρω από τον αστεροειδή Εστία.

Η αποστολή θα μελετήσει για ένα χρόνο τον μεγάλο διαστημικό βράχο πριν αναχωρήσει για τον επόμενο προορισμό του, τον πλανήτη-νάνο Δήμητρα.

Οι φωτογραφίες που μετέδωσε το ρομποτικό σκάφος καθώς πλησίαζε την Εστία δείχνουν ένα σχεδόν σφαιρικό σώμα με ανώμαλη επιφάνεια και ένα μεγάλο κομμάτι να λείπει από το νότιο πόλο του -ένα τμήμα που χάθηκε σε μια κοσμική σύγκρουση πριν από εκατομμύρια χρόνια.

Υλικά που εκτινάχτηκαν σε αυτή την πρόσκρουση εισέρχονται περιστασιακά στη γήινη ατμόσφαιρα και μάλιστα εκτιμάται ότι αντιστοιχούν στο ένα εικοστό των μετεωριτών που φτάνουν μέχρι την επιφάνεια του πλανήτη.

Η Εστία, ένα σώμα διαμέτρου 530 χιλιομέτρων, ανακαλύφθηκε το 1807 και ήταν μόλις ο τέταρτος διαστημικός βράχος που εντοπιζόταν στη λεγόμενη Ζώνη των Αστεροειδών, ανάμεσα στον Άρη και τον Δία.

Δεδομένου ότι οι αστεροειδείς θεωρούνται κατάλοιπα από το σχηματισμό του Ηλιακού Συστήματος πριν από 4,6 δισ. χρόνια, η μελέτη τους θα μπορούσε να αποκαλύψει νέα στοιχεία για την εξέλιξη των πλανητών.

Η αποστολή Dawn θα είναι η πρώτη που μελετά έναν αστεροειδή για μεγάλο χρονικό διάστημα. Το σκάφος ήταν προγραμματισμένο να τεθεί σε τροχιά στις 8 το πρωί ώρα Ελλάδας, ωστόσο δεν μπορεί να επικοινωνήσει άμεσα με τη Γη και να επιβεβαιώσει τη θέση του, καθώς η κεραία επικοινωνιών είναι στραμμένη σε διαφορετική κατεύθυνση όταν λειτουργεί ο κινητήρας ιόντων.

Το σκάφος επικοινώνησε με τη NASA την Κυριακή, όταν πια είχε απενεργοποιήσει τον κινητήρα του και έχει αλλάξει προσανατολισμό.

Στην αρχή θα βρίσκεται σε τροχιά σε απόσταση 16.000 χιλιομέτρων από τον αστεροειδή, αργότερα όμως θα τον πλησιάσει στα 200 χιλιόμετρα,

Ένα χρόνο μετά την άφιξή του στην Εστία, το Dawn θα αναχωρήσει για τον πλανήτη-νάνο Δήμητρα, ο οποίος έχει διάμετρο 950 χιλιόμετρα και είναι το μεγαλύτερο σώμα της Ζώνης των Αστεροειδών.

Newsroom ΔΟΛ

 

Ο Nibiru και τα περίεργα φαινόμενα στη Γη

Υπάρχει, ή είναι κατασκεύασμα της φαντασίας; Και αν υπάρχει, γιατί δεν τον έχουμε δει ακόμη; Κι αν απλώς δεν τον βλέπουμε, αλλά κάποτε θα τον δούμε, θα απειλήσει τη Γη ή όχι;

Τα ερωτήματα γύρω από τον περιβόητο Nibiru –τον πλανήτη των Anunaki, που σύμφωνα με τη Σουμεριακή μυθολογία την οποία μετέφρασε ο Zecharia Sitchin, δημιούργησαν το ανθρώπινο γένος!- παραμένουν αναπάντητα, καθώς η καθ’ ύλην αρμόδια NASA δεν επιβεβαιώνει την ύπαρξή του.

Αόριστα και χωρίς πολλές- πολλές λεπτομέρειες, η αμερικανική υπηρεσία διαστήματος κάνει λόγο για έναν μυστηριώδη σκοτεινό πλανήτη που ονομάζει «Χ», ο οποίος βρίσκεται κρυμμένος πίσω από τη ζώνη των αστεροειδών μεταξύ Δία και Άρη.

Από πού ήρθε, ποια είναι η κατεύθυνσή του, πόσο κοντά θα βρεθεί στη Γη και τι θα προκαλέσει το πέρασμά του, δεν μας λέει κανείς!

Εκτός… από κάποιους ανεξάρτητους επιστήμονες που έχουν βαλθεί να μετρούν τροχιές, να μελετούν την ισχύ του μαγνητικού πεδίου αυτού του πλανήτη που είναι πέντε φορές μεγαλύτερος από τη Γη και να υπολογίζουν τι συνέβη 3.600 χρόνια πριν, στο προηγούμενο κοντινό του πέρασμα από τη «γειτονιά» μας.

Μια περίοδο που συμπίπτει τουλάχιστον στον Ελλαδικό χώρο με την έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης και τον αφανισμό του Μινωικού πολιτισμού, γύρω στο 1.600 π.Χ.!

Ας δούμε, όμως, τι υποστηρίζουν οι Ρώσοι επιστήμονες ότι μας κρύβει η NASA για την επικείμενη άφιξη του Nibiru ή Πλανήτη Χ στο κοντινότερο προς τη Γη σημείο της τροχιάς του, που υπολογίζεται –σύμπτωση;- γύρω στις… 21 Δεκεμβρίου! 

Και κανείς δεν ξέρει αν και ποιο ρόλο θα παίξει μια άλλη πλανητική ευθυγράμμιση που θα συμβεί λίγες ημέρες νωρίτερα, στις 3 Δεκεμβρίου μία ώρα πριν από την ανατολή του ηλίου!

Πρόκειται για την ουράνια «ταύτιση» του Ερμή, της Αφροδίτης και του Κρόνου με τις πυραμίδες της Γκίζας, κάτι σαν «καθρέφτη τους δηλαδή στον ουρανό ακριβώς από πάνω τους!

Αν όλα αυτά έχουν επιστημονική βάση και δεν αποτελούν απλώς «θεωρίες συνωμοσίας», σενάρια τρόμου με στόχο τον αποπροσανατολισμό της ανθρωπότητας από άλλα πιο σοβαρά ζητήματα ή… ευσεβείς πόθους, τότε αποκτούν αυτομάτως εξήγηση τα όσα περίεργα συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα στη Γη.

Ο πλανήτης μας μοιάζει να «τρελαίνεται» όσο πλησιάζει η ευθυγράμμιση του κέντρου του Ηλιακού μας συστήματος με το κέντρο του γαλαξία –κι άλλη σύμπτωση;- στις… 21 Δεκεμβρίου!

Τουλάχιστον από την αρχή του 2012, έχουν πληθύνει και ενταθεί περισσότερο από ποτέ οι σεισμοί, οι εκρήξεις ηφαιστείων, οι πλημμύρες και οι τυφώνες. Ζώα, ψάρια και πουλιά πεθαίνουν με μυστηριώδη τρόπο ομαδικά…

Οι πάγοι λιώνουν με ταχύτατους ρυθμούς. Ποτάμια και θάλασσες παίρνουν ένα αλλόκοτο κόκκινο χρώμα σαν αίμα.

Ο Ήλιος παίζει περίεργα παιχνίδια και μυστηριώδεις ήχοι και λάμψεις αναστατώνουν ολόκληρες πόλεις, όπως θα δείτε στο βίντεο που ακολουθεί.

Πηγή: exelixeis.gr

to-parakseno.gr

Πηγή: diadrastiko: Ο Nibiru και τα περίεργα φαινόμενα στη Γη

KAΤΟΙΚΗΜΕΝΟΙ ΚΟΣΜΟΙ ΚΑΙ ΕΞΩΓΗΙΝΟΙ ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ

  

Στα μεγάλα βάθη της ανθρώπινης ιστορίας, ως εκεί που μπορούμε σήμερα να γνωρίζουμε, τα «ουράνια» ήταν πάντα η επικράτεια των θεών. Στην ανθρώπινη σκέψη τα όντα που κατοικούσαν σ’ έναν κόσμο πέρα από τη Γη, θεωρούνταν συνήθως υπερφυσικά.

Τα φυσικά φαινόμενα που διαδραματίζονται σ’ αυτό το κοσμικό κύτταρο, μόλις τους τελευταίους τρεις αιώνες άρχισαν να κατανοούνται πλήρως και να εξηγούνται με σαφήνεια. Όμως για το υπόλοιπο χρονικό διάστημα από την εμφάνιση του Homo sapiens έως και πρόσφατα, η καταιγίδα που έφερνε καταστροφικές κατολισθήσεις, ο καύσωνας που ακολουθούνταν από ξηρασία, οι κεραυνοί που σκότωναν ζώα και ανθρώπους, αποδίδονταν σε ενέργειες υπερφυσικών όντων, τα οποία, σύμφωνα με τις τότε αντιλήψεις, προχωρούσαν σ’ αυτές τις εκδηλώσεις είτε γιατί θύμωναν με τους ανθρώπους, είτε γιατί μάλωναν μεταξύ τους, είτε -γιατί όχι- διασκέδαζαν με τα αδύναμα πλάσματα της Γης.

Μέσα στο ανθρώπινο πλήθος πάντα ξεχώριζαν κάποιοι, που ήταν πιο συνετοί ή περισσότερο σκεπτόμενοι ή πιο πονηροί και ήταν αυτοί που αναλάμβαναν να επικοινωνούν με αυτά τα υπερφυσικά όντα (θεούς), να τα εξευμενίζουν και κατ’ ανάγκη να μεταφέρουν τις επιθυμίες τους στους υπολοίπους που βέβαια «κατά σύμπτωση» εξυπηρετούσαν και τους ίδιους .

Έτσι αυτοί οι «ολίγοι» καθιερώνονταν ως οι εκλεκτοί, ή ως η κοσμική εξουσία της θεότητας, ή ως ιεροί μεσίτες. Δεν ήταν δύσκολο να δημιουργήσουν κλίκες με ιεραρχική οργάνωση, να αναλαμβάνουν τη διοίκηση των πληθυσμών  ή να εμπλέκονται έμμεσα σ’ αυτή και να αναπτύσσουν φιλοσοφίες με βασικό συστατικό την αμετάκλητη πίστη και υπακοή στις θεότητες ή τον θεό, που ονομάστηκαν θρησκείες.

Στην ανθρώπινη ιστορία, μέσα στους λαούς της Γης γεννήθηκαν δεκάδες ή ίσως εκατοντάδες τέτοιες δοξασίες που έφτασαν στο ζενίθ τους παράκμασαν και άφησαν τη θέση τους σε νεότερες, πάντα όμως διαθέτοντας το ίδιο ατέλειωτο εμπόρευμα απαραίτητο ίαμα στις αγωνίες και πνευματικές αδυναμίες του αφελούς πλήθους.

Με το πέρασμα του χρόνου, η εξέλιξη και αναβάθμιση της ανθρώπινης νόησης οδήγησε σε νέους τρόπους σκέψης που είχαν σαν αποτέλεσμα μια διαφορετική αντίληψη για τον πραγματικό κόσμο, ενώ στην έκφραση της περιείχε ένα επίσης καινούργιο χαρακτηριστικό τον ορθό λόγο και την αμετάκλητη τεκμηρίωση του.

Αυτός ο νέος τρόπος αντίληψης του κόσμου που ζούμε ονομάστηκε  επιστήμη, όρος που καθιερώθηκε από τον Πλάτωνα και σήμαινε την ασφαλή και αναμφίβολη γνώση.

Αργότερα συστηματοποιήθηκε από τον Αριστοτέλη και τους άλλους φιλόσοφους, οι οποίοι δεν αρκούνταν πια μόνο στη γνώση ενός γεγονότος, αλλά αναζητούσαν και τα αίτια του. Σήμερα είναι το σύνολο των γνώσεων που συνδέονται οργανικά μεταξύ τους, ανήκουν στην ίδια κατηγορία και έχουν αντικειμενικό κύρος.

Μετά την ανακάλυψη του τηλεσκοπίου το 1608 από τον Ολλανδό Χανς Λίππερσχαϋ και τη χρήση του από τον Γαλιλαίο, οι άνθρωποι απόχτησαν μια φευγαλέα εικόνα της απεραντοσύνης του  σύμπαντος με την  αποκάλυψη χιλιάδων άλλων αστέρων, αόρατων στο γυμνό μάτι, και δημιουργήθηκε η πρώτη υποψία για την ύπαρξη και άλλων ηλιακών συστημάτων.

Το όλο ζήτημα τοποθετήθηκε σε πιο ασφαλή βάση με το έργο του Ισαάκ Νεύτωνα, του οποίου οι νόμοι της κίνησης και της βαρύτητας, άνοιξαν τις πόρτες σε μια ολοκληρωμένη θεωρητική και μαθηματική ανάλυση της δομής του σύμπαντος.

Πιο συγκεκριμένα, ο νόμος της παγκόσμιας έλξης συνεπαγόταν ότι και τα άλλα άστρα, ή ήλιοι, υπόκεινται στις ίδιες φυσικές διεργασίες στις οποίες υπόκειται και το δικό μας ηλιακό σύστημα, συνεπώς, και αυτά τα άστρα μπορεί να έχουν δικά τους πλανητικά συστήματα.

Έτσι ήρθαν πάλι στο προσκήνιο παλαιότερες απόψεις περί πολλών κόσμων και μάλιστα κατοικημένων από νοήμονα όντα.

Η ιδέα της ύπαρξης πλήθους κατοικημένων κόσμων χρονολογείται από την αυγή της έλλογης σκέψης και της επιστημονικής αναζήτησης. Από την αρχαία ελληνική ιστορία ανασύρουμε σαφή στοιχεία για άλλους κόσμους μέσα από τις θεωρήσεις των Ελλήνων φιλοσόφων:

«Υπάρχουν άπειροι κόσμοι, άλλοι όμοιοι και άλλοι διαφορετικοί από τον δικό μας κόσμο.

Επειδή τα άτομα  που είναι άπειρα σε αριθμό…. φτάνουν ως τις πιο μακρινές αποστάσεις.

Διότι αυτά τα άτομα που η φύση τους είναι τέτοια ώστε ένας κόσμος θα μπορέσει να γεννηθεί

ή να δημιουργηθεί από αυτά, δεν εξαντλήθηκαν σε ένα κόσμο ή σε περιορισμένο αριθμό κόσμων….

Έτσι δεν υπάρχει πουθενά εμπόδιο για την ύπαρξη άπειρων κόσμων…. Πρέπει να πιστέψουμε

ότι σε όλους τους κόσμους υπάρχουν ζωντανά πλάσματα και φυτά και άλλα πράγματα που   

βλέπουμε σε αυτόν εδώ τον κόσμο».

Πρόκειται για ένα απόσπασμα από μία επιστολή του Έλληνα φιλοσόφου Επίκουρου προς τον Ηρόδοτο τον 4ο αιώνα π.Χ. Τον 3ο π.Χ. αιώνα ο Λεύκιππος και ο Διογένης ο Λαέρτιος περιέγραφαν τον σχηματισμό άλλων κόσμων και λίγο αργότερα ο Λατίνος ποιητής και φιλόσοφος Λουκρήτιος, επαναλάμβανε το επιχείρημα του Επίκουρου, ότι με δεδομένο το άπειρο πλήθος ατόμων δεν υπάρχει προφανές εμπόδιο για τον σχηματισμό άλλων κόσμων.

Η ιδέα της εξωγήινης ζωής ήταν οπωσδήποτε κοινό θέμα συζήτησης μεταξύ των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων.

Οι Πυθαγόρειοι είχαν την άποψη ότι η Σελήνη κατοικούνταν από όντα ανώτερα αυτών της Γης και μεταγενέστερα ο Έλληνας δοκιμιογράφος Πλούταρχος (46 – 120μ.Χ), συγκρίνοντας τη Σελήνη με τη Γη, διατύπωνε σκέψεις αναφορικά με τη φύση και τις προθέσεις των κατοίκων της Σελήνης. Μάλιστα νόμιζε ότι οι σκοτεινές περιοχές της επιφάνειας του δορυφόρου μας, είναι θάλασσες, περιγραφή που επιβιώνει μέχρι και σήμερα στην ονομασία αυτών των περιοχών.

Με την ανάπτυξη της σύγχρονης επιστήμης και την εργασία του Κοπέρνικου όπου αποδεικνυόταν ότι η Γη δεν βρίσκεται στο κέντρο του Σύμπαντος -αντίθετα η Γη και οι άλλοι πλανήτες κινούνται σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο- επικράτησε για τα καλά η αντίληψη ότι οι πλανήτες είναι μάλλον άλλοι κόσμοι, λίγο πολύ σαν τη Γη, παρά μυστηριώδης ουράνιες οντότητες.

Την πρωτοπορία σ’ αυτή τη μεταστροφή την είχε ο δομινικανός μοναχός και σχολαστικός φιλόσοφος Giordano Bruno. Για τις ιδέες του χαρακτηρίστηκε αποστάτης και αναγκάστηκε να φύγει από την Ιταλία το 1584 και να πάει να εργαστεί στην Οξφόρδη, όπου και ανέπτυξε την πίστη του στο Κοπερνίκειο αστρονομικό σύστημα, όσο και στην ύπαρξη άπειρου πλήθους κατοικημένων κόσμων.

Στο βιβλίο του «Περί άπειρου σύμπαντος και κόσμων», διέκρινε τα άστρα από τους πλανήτες, όμως με πιθανότητα λάθους, αφού υποστήριζε πως και οι δύο κατηγορίες σωμάτων κατοικούνταν. Δυστυχώς αυτές οι απόψεις θεωρήθηκαν επικίνδυνες από την Ιερά Εξέταση και όταν ο Bruno επέστρεψε στην Ιταλία το 1592, συνελήφθη και οκτώ χρόνια αργότερα το 1600 θανατώθηκε στην πυρά, με την κατηγορία του αιρετικού.

Όμως εκείνη την εποχή η επιστημονική επανάσταση βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη.

Ο Kepler μελέτησε τη Σελήνη και την συνέκρινε έντονα με τη Γη όπως είχε κάνει και ο Πλούταρχος, αλλά όλως περιέργως αντέστρεψε την ερμηνεία του, δηλώνοντας ότι οι φωτεινές περιοχές της σεληνιακής επιφάνειας ήταν θάλασσες. Υπέθεσε επίσης πως οι κάτοικοι της Σελήνης είχαν πολύ μεγαλύτερα σώματα και ανθεκτικότερη κράση από εμάς, λόγω των μεγάλων σεληνιακών ημερών.

Οι υποθέσεις όμως περί άλλων κατοικημένων κόσμων αυξήθηκαν με μαθηματική πρόοδο, μόλις ο Γαλιλαίος έστρεψε το τηλεσκόπιο του στα ουράνια. Αυτό είχε ως επακόλουθο κατά τον 17ο αιώνα να δημοσιευθούν πολλά έργα, σ’ ολόκληρη την Ευρώπη στα οποία μελετούνταν οι επιπτώσεις της νέας αστρονομίας και της τροποποιημένης θεώρησης του κόσμου.

Ο Γαλιλαίος στο «Διάλογό» του εξέταζε κατά πόσο η Σελήνη και οι πλανήτες μπορούσαν να συντηρήσουν κατοίκους σαν εμάς.

Ο Άγγλος κληρικός John Wilkins στο βιβλίο του «Ανακάλυψη ενός κόσμου στη Σελήνη» που πρωτοεκδόθηκε το 1638 υποστήριξε σθεναρά την άποψη ότι υπάρχουν κάτοικοι στη Σελήνη.

Ο Kepler αναγνωρίζοντας τους θεολογικούς κινδύνους που επιφύλλασε η ιδέα περί άλλων κατοικημένων κόσμων υπογράμμιζε: «Εάν υπάρχουν σφαίρες στον ουρανό παρόμοιες με τη δική μας….τότε πως είναι δυνατόν τα πάντα να υπάρχουν για χάρη των ανθρώπων; Πως μπορούμε να είμαστε κύριοι των δημιουργημάτων του Θεού;».

Μπορεί ο Γαλιλαίος να ανέλυσε τον Γαλαξία σε μεμονωμένα άστρα, δίνοντας έτσι μια πρώτη φευγαλέα εικόνα της απεραντοσύνης του Σύμπαντος, όμως ο Ισαάκ Νεύτων ήταν εκείνος που τοποθέτησε τελικά αυτά τα ζητήματα σε μια πιο ασφαλή βάση.

Ο νόμος της παγκόσμιας έλξης όπως ήδη αναφέρθηκε συνεπαγόταν ότι και άλλα άστρα ή ήλιοι, υπόκεινται στις ίδιες φυσικές διεργασίες στις οποίες υπόκειται και το δικό μας ηλιακό σύστημα, συνεπώς, και αυτά τα άστρα μπορεί να έχουν τα δικά τους πλανητικά συστήματα.

Στα τέλη του 17ου αιώνα ο Ολλανδός αστρονόμος και φυσικός  Cristiaan Huygens δημοσίευσε μια λεπτομερή πραγματεία περί εξωγήινης ζωής με τον τίτλο «Κοσμοθεωρία», στην οποία ισχυρίστηκε ότι αρμόζει σε μια αγαθοεργό θεότητα να προικίσει άλλους κόσμους με ζωή και νοήμονα όντα.

Αμφισβήτησε όμως ότι η Σελήνη ήταν κατάλληλος τόπος για να υπάρχει ζωή.

Στην Αγγλία ο Richard Bentley επικαλέστηκε τον Νευτωνισμό στην προσπάθεια του να καταδείξει τις πράξεις του Θεού στο φυσικό Σύμπαν, αναπτύσσοντας το επιχείρημα, ότι ο Θεός δεν θα δημιουργούσε τόσα πολλά άστρα, τα περισσότερα από τα οποία δεν φαίνονται από τη Γη με γυμνό οφθαλμό, για χάρη του ανθρώπου. Άρα, πρέπει να υπάρχουν προς όφελος εκείνων που ζουν στους πλανήτες οι οποίοι βρίσκονται κοντά σ’ αυτά τα άστρα.

Η πίστη ότι το Σύμπαν είναι γεμάτο από κατοικημένους πλανήτες παρέμεινε ευρέως διαδεδομένη ολόκληρο τον 17ο αιώνα, έτσι ώστε ο μεγάλος φιλόσοφος του 18ου αιώνα Immanuel Kant μπορούσε να γράφει εκτενώς σχετικά με το ζήτημα των εξωγήινων όντων, χωρίς το φόβο να γελοιοποιηθεί.

Το 1853 ο φιλόσοφος William Whewell, διευθυντής του Trinity College του Καίμπριτζ, δημοσίευσε ανώνυμα ένα φυλλάδιο με τον τίτλο «Περί του πλήθους των κόσμων» πραγματευόμενος την ιδέα με φιλοσοφικά, θεολογικά και επιστημονικά κριτήρια προκαλώντας έντονες συζητήσεις στις οποίες εξετάστηκαν οι επιπτώσεις της ύπαρξης εξωγήινων κόσμων παράλληλα με επιστημονικά θέματα.

Στο πρώτο μισό του 19ου αιώνα οι συζητήσεις πάνω στην ιδέα της εξωγήινης ζωής, είχαν πάρει μεγάλη έκταση σχεδόν σε ολόκληρο τον πλανήτη. Συμπεράσματα και απόψεις παρουσιαζόταν σε βιβλία και φυλλάδια, εφημερίδες και περιοδικά, σε κηρύγματα και ερμηνείες γραφών, σε ποιήματα και θεατρικά έργα, ακόμη και σε κάποιον ύμνο ή πάνω σε μια ταφόπετρα.

Καθηγητές πανεπιστημίων και διευθυντές αστεροσκοπείων, πλοίαρχοι και αρχηγοί κρατών, ριζοσπάστες και συντηρητικοί, επιστήμονες και σοφοί, ορθόδοξοι και ετερόδοξοι, όλοι είχαν κάτι να πουν.

Το κλίμα όμως άλλαξε κατά το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα αφού επικράτησε ο σκεπτικισμός και η αυστηρή έρευνα, που άρχισε να αποθαρρύνει την αχαλίνωτη εικοτολογία σχετικά με την ύπαρξη εξωγήινων όντων.

Καθώς οι ενδείξεις της αστρονομίας άρχισαν να αυξάνονται, οι επιστήμονες άρχισαν να εγκαταλείπουν την ιδέα περί άλλων κατοικημένων κόσμων. Το φιλοσοφικό επιχείρημα ότι, απλώς επειδή υπάρχουν άλλοι πλανήτες, πρέπει να κατοικούνται, έχασε την ισχύ του.

Μοναδική εξαίρεση αποτελεί ίσως ο Ιταλός αστρονόμος Giovanni Schiaparelli, ο οποίος μελετώντας λεπτομερώς τον Άρη, ανέφερε, το 1877, την ύπαρξη σκούρων γραμμών στην επιφάνειά του. Γι’ αυτά τα χαρακτηριστικά χρησιμοποίησε τη λέξη canali που στα Ιταλικά σημαίνει φυσικές διώρυγες ή κοίτες, με αποτέλεσμα οι παρατηρήσεις του να παρεξηγηθούν από τον αγγλόφωνο κόσμο ως αναφερόμενες σε “canals”, που στα αγγλικά σημαίνει τεχνητές διώρυγες.

Οι αστρονόμοι ενθουσιάστηκαν και άρχισαν να διερευνούν εξονυχιστικά τον κόκκινο πλανήτη αναζητώντας ενδείξεις ζωής. Άρχισαν να δημοσιεύονται χάρτες της επιφάνειας του Άρη όπου επιδεικνύονταν τα περίτεχνα δίκτυα γραμμώσεων, ενώ ο Αμερικανός αστρονόμος Percival Lowell, ίδρυσε το αστεροσκοπείο Lowell στην Αριζόνα κυρίως για τη μελέτη των καναλιών του Άρη. Ο ίδιος δήλωνε με ενθουσιασμό: «…το ότι ο Άρης κατοικείται από κάποιου είδους όντα μπορούμε να το θεωρήσουμε τόσο βέβαιο, όσο είναι βέβαιο τι μπορεί να είναι αυτά τα όντα».

Παρ’ όλα αυτά και κατά το πρώτο μισό του 20ου αιώνα, οι συζητήσεις γύρω από την εξωγήινη ζωή περιοριζόταν σχεδόν αποκλειστικά στη λογοτεχνία επιστημονικής φαντασίας και παρ’ ότι οι ιστορίες είχαν ένα επίχρισμα επιστήμης, ήταν απροκάλυπτα φανταστικές.

Όμως κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο με την ανάπτυξη συστημάτων εναέριων συγκρούσεων, κυρίως αεριωθούμενων αεροπλάνων, ραντάρ, πυραύλων και της ατομικής βόμβας, υπήρξε νέα ευαισθητοποίηση του κόσμου σε ότι αφορούσε την απειλή από τον ουρανό.

Φάνηκε πως μόνο ένα μικρό βήμα χώριζε την πραγματικότητα του βλήματος V2 από αυτήν ενός διαστημοπλοίου που μεταφέρει εξωγήινους με ανώτερο οπλισμό.

Ήταν η μεγάλη ευκαιρία για τους συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας και δημιουργούς κινούμενων σχεδίων και ταινιών που εκμεταλλεύτηκαν αυτούς τους φόβους, εγκαινιάζοντας έτσι την εποχή της διαστημικής επιστημονικής φαντασίας.

Κατά τα μεταπολεμικά χρόνια σημειώθηκε επίσης τεράστια αύξηση στις μαρτυρίες παρατήρησης UFO, ενώ δεν ήταν λίγοι εκείνοι που πίστευαν ότι εξωγήινοι επισκέπτονται συστηματικά τη Γη με ιπτάμενους δίσκους.

Τα διαστημικά ταξίδια άρχισαν να θεωρούνται δεδομένα μετά και τις πρώτες προσεδαφίσεις στη Σελήνη και το ευρύ κοινό δεν δυσκολευόταν να πιστέψει ότι εξωγήινα όντα διασχίζουν συστηματικά τον Γαλαξία μέσα σε διαστημόπλοια υψηλής τεχνολογίας.

Το επιστημονικό ενδιαφέρον για την εξωγήινη ζωή αναζωπυρώθηκε και πάλι από την ορμητική ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας. Σημαντικός παράγοντας αυτής της αναγέννησης ήταν η ανάπτυξη της μοριακής βιολογίας και η συνακόλουθη πρόοδος στην κατανόηση της χημικής βάσης της ζωής, όπως η ανακάλυψη της δομής του DNA το 1950 και η αποκρυπτογράφηση του γενετικού κώδικα.

Το 1953, σ’ ένα διάσημο πείραμα στο πανεπιστήμιο του Σικάγου, οι Stanley Miller και Harold Urey προσπάθησαν να προσομοιώσουν τις συνθήκες που πίστευαν ότι επικρατούσαν στην αρχέγονη Γη πριν από τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια. Τοποθέτησαν σε μια γυάλινη φιάλη νερό, μεθάνιο και αμμωνία και για μερικές μέρες διοχέτευσαν στο μείγμα ηλεκτρικό ρεύμα με τη μορφή εκκένωσης.

Το υγρό έγινε καφεκόκκινο και όταν το ανέλυσαν, διαπίστωσαν ότι περιείχε αρκετά αμινοξέα, οργανικά μόρια δηλαδή, που βρίσκονται σε όλους τους ζωντανούς οργανισμούς στη Γη.

Αυτό έκανε πολλούς επιστήμονες να πιστέψουν ότι, με δεδομένες τις απαραίτητες συνθήκες και το κατάλληλο χημικό μίγμα, μέσα σε περίοδο εκατομμυρίων ετών θα δημιουργούνταν αυθόρμητα ζωή.

Και ενώ οι βιολόγοι διευκόλυναν την πίστη στην ύπαρξη εξωγήινης ζωής, οι αστρονόμοι και οι φυσικοί από την άλλη τη δυσκόλεψαν ακόμη περισσότερο.

Όσο διευρύνονταν οι γνώσεις μας για τους αδελφούς πλανήτες στο ηλιακό σύστημα, τόσο πιο απίθανο φαινόταν το να μπορούν να συντηρήσουν ζωή, αφού οι συνθήκες που επικρατούν σ’ αυτούς αποδεικνυόταν θανατηφόρες για τους γήινους.

Το 1959 δόθηκε μια νέα τροπή στο θέμα από τον Ιταλό αστρονόμο Giuseppe Cacconi και τον Αμερικανό φυσικό Philip Morrison. Οι δύο επιστήμονες, σ’ ένα διάσημο άρθρο στο περιοδικό Nature, υποστήριξαν ότι, αν υπήρχαν εξωγήινοι και ενδιαφερόταν πραγματικά να επικοινωνήσουν μαζί μας, θα μας διευκόλυναν όσο μπορούσαν, να εντοπίσουμε τα σήματα τους.

Άρα θα επέλεγαν μία συχνότητα εκπομπής που θα ήταν κάπως ξεχωριστή, τόσο για μας όσο και για εκείνους.

Είναι η συχνότητα του περίφημου τραγουδιού του υδρογόνου, ενός πανταχού παρόντος φυσήματος, γνωστή σε κάθε ραδιοαστρονόμο ως θόρυβος υποβάθρου.

Την πρώτη σοβαρή προσπάθεια έρευνας για «νοήμονα» εξωγήινα ραδιοσήματα, την ανέλαβε ο Αμερικανός αστρονόμος Frank Drake που χρησιμοποίησε ένα ραδιοτηλεσκόπιο 26 μέτρων στο Γκρην Μπανκ της Βιρτζίνια.

Αν και δεν ανίχνευσε τίποτα ασυνήθιστο, το πρόγραμμα του Drake υπήρξε το υπόδειγμα για ένα πλήθος παρόμοιων μελετών, που πραγματοποιήθηκαν τα επόμενα χρόνια με ραδιοτηλεσκόπια σε πολλά κράτη.

Παρότι δεν υπάρχουν επαληθευμένες αναφορές εξωγήινων μηνυμάτων, έχουν σημειωθεί μερικοί λαθεμένοι συναγερμοί.

Ο πιο διάσημος συνέβη το 1967, όταν μια φοιτήτρια στο Πανεπιστήμιο του Καίμπριτζ, ανίχνευσε ένα περιοδικό ραδιοσήμα σταθερής συχνότητας προερχόμενο από το εξώτερο διάστημα.

Μετά από μερικούς μήνες έρευνας προέκυψε ότι το εν λόγω ραδιοσήμα προερχόταν από φυσική πηγή και όχι από κάποιο αντικείμενο με τροχιακή κίνηση.

Άρχισαν τότε να ανακαλύπτονται και άλλες τέτοιες πηγές που σύντομα αναγνωρίστηκαν ως αστέρες νετρονίων.

Η σύγχρονη έννοια του UFO ή « ιπτάμενου δίσκου» χρονολογείται από τα τέλη της δεκαετίας του 1940.

Στα αντικείμενα αυτά συνήθως δίδεται η περιγραφή ενός μεταλλικού ιπτάμενου δίσκου, που άλλοτε έχει προεξοχές ή φινιστρίνια, κινείται γρήγορα, εκτελεί απότομους ελιγμούς, ακινητοποιείται απρόβλεπτα και αρχίζει να αιωρείται, εκπέμπει αλλόκοτη λάμψη ή έχει πολύ έντονα φώτα.

Φυσικά όλες οι περιγραφές παραπέμπουν σε αερόπλοια υψηλής τεχνολογίας.

Σε ότι αφορά τους μάρτυρες, δεν είναι σπάνιες οι κατ’ ιδίαν συναντήσεις με τα πληρώματα των UFΟ στο έδαφος ή οι επαφές τους με τα εξωγήινα όντα.

Οι μάρτυρες περιγράφουν τους κοσμικούς αυτούς επισκέπτες από πολύ μικρούς σαν Νάνους μέχρι το ανάστημα του γίγαντα, καμιά φορά με τερατώδη τρομακτική μορφή και άλλοτε με συμπαθητική και επιβλητική παρουσία, αλλά πάντα με ανθρωπόμορφη εμφάνιση.

Ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι περιπτώσεις στις οποίες οι μάρτυρες « απήχθησαν» από τους εξωγήινους μεταφέρθηκαν στο εσωτερικό του σκάφους όμως από το σημείο αυτό και έπειτα δεν έχουν καμία ανάμνηση των γεγονότων που έλαβαν χώρα.

Σε εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις οι μάρτυρες περιέγραψαν (σε κατάσταση ύπνωσης) ότι υποβλήθηκαν σε ιατρικές εξετάσεις ή υποχρεώθηκαν να συνεβρεθούν σεξουαλικά ή παρείχαν σπέρμα ή ωάρια .

Στις αλλόκοτες αυτές αναφορές επαφών με εξωγήινους στις περισσότερες των περιπτώσεων οι μάρτυρες περιγράφουν ειλικρινείς αυθεντικές εμπειρίες, που θα μπορούσαμε να τις χαρακτηρίσουμε εμπειρίες υποκειμενικής φύσης αφού αντικατοπτρίζουν βαθειά ριζωμένες ανθρώπινες επιθυμίες και αγωνίες.

Τι εννοούμαι; Λοιπόν δεν  θα μπορούσε να γίνει κάποια σαφής διάκριση ανάμεσα στις παραπάνω αναφορές και τις περιγραφές θρησκευτικών εμπειριών όπως εμφάνισης αγίων, αγγέλων ή ακόμα και της ίδιας της θεομήτορος.

Οι αναφορές σε ανθρωπόμορφους επιβάτες ιπτάμενων σκαφών που έρχονται από τα ουράνια, χρονολογούνται από την αρχαιότητα και αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα λαϊκών παραδόσεων, όλων των πολιτισμών, θρησκευτικών πεποιθήσεων και δεισιδαιμονιών.

Σαν ενδεικτικό παράδειγμα θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε τις βιβλικές ιστορίες, όπου γίνονται αναφορές για αγγέλους που κατεβαίνουν από τον ουρανό, ανθρώπους που ανέρχονται στους ουρανούς ή για ιπτάμενα άρματα.

Χαρακτηριστική αλλά και εντυπωσιακή είναι ίσως η αφήγηση του Ιεζεκιήλ, που περιγράφει μια συνάντηση με τέσσερα σκάφη στο σχήμα του τροχού, γεμάτα μάτια που περιστρέφονταν και μέσα από τα οποία εμφανίστηκε μια ανθρώπινη μορφή.

Τα παραπάνω μας δημιουργούν την υποψία, ότι οι σύγχρονες αναφορές σε ιπτάμενους δίσκους και κοσμικούς επισκέπτες, αποτελούν απλά μια μοντέρνα εκδοχή ενός συμπλέγματος εμπειριών που διαποτίζουν τις λαϊκές παραδόσεις και στην τελευταία ανάλυση είναι μια νέας μορφής εκδήλωση αρχέτυπων συμβόλων που πάντα εμφανίζονται σε όνειρα, οράματα και θρησκευτικές εμπειρίες, προσαρμοσμένη σε τεχνολογική γλώσσα, σαφώς κατάλληλη για τη διαστημική εποχή μας.

Όμως μια οποιαδήποτε μαρτυρία που αφορά εξωγήινη παρουσία θα πρέπει να συνοδεύεται από τα συγκεκριμένα εκείνα στοιχεία που θα δώσουν στους επιστήμονες τη δυνατότητα να την ερευνήσουν σοβαρά. Διαφορετικά  όταν κάποιος ισχυρίζεται ότι είδε έναν Αρειανό, αυτό δεν σημαίνει ότι υπάρχουν πραγματικά Αρειανοί, όπως και όταν μερικοί διατείνονται ότι μίλησαν με την Παναγία ή τον Αλλαχ, αυτό σίγουρα δεν αποδεικνύει και την ύπαρξή τους.

Από την τέχνη των σπηλαίων μέχρι τις ιστορίες της βίβλου, από την αρχαιότητα μέχρι την σύγχρονη εποχή, οι ερευνητές εντοπίζουνε αναφορές σε ιπτάμενες μηχανές και εξωγήινους επισκέπτες.

Διαβάζοντας κανείς διάφορα κείμενα που αναφέρονται στα UFO ή ακούγοντας μαρτυρίες αυτόπτων μαρτύρων, μένει κατάπληκτος από το πόσο πολύ μας μοιάζουν οι εξωγήινοι.

Εδώ αξίζει τον κόπο να αναφέρουμε μια από τις πρώτες μαρτυρίες UFO της σύγχρονης εποχής, η οποία προήλθε από κάποιον George Adamski, πωλητή χάμπουργερ από το όρος Πάλομαρ, κοντά στο περίφημο τηλεσκόπιο.

Ο Adamski περιέγραψε τη συνάντησή του με έναν εξωγήινο που όπως υποστήριξε, συνέβη στην έρημο Μόχαβ, στις αρχές της δεκαετίας του 1950.

Ο εξωγήινος, που υποτίθεται ότι ερχόταν από τον πλανήτη Αφροδίτη (τότε δεν ήταν γνωστές οι κλιματολογικές συνθήκες του πλανήτη), έμοιαζε καταπληκτικά με τον Ιησού Χριστό όπως περιγράφεται στην Ευρώπη: είχε μακριά ξανθιά μαλλιά, κανονικό ανάστημα και ευγενικά χαρακτηριστικά. Ακτινοβολούσε αγάπη και ευσπλαχνία και εξέφρασε (τηλεπαθητικά εννοείται) την ανησυχία του για την πολεμοχαρή φύση της ανθρωπότητας.

Ο Adamski βέβαια δεν ήθελε η ιστορία του να πέσει στο κενό και ο ίδιος να εκληφθεί ως ψυχολογικά πειραγμένος.

Την υποστήριξε λοιπόν με φωτογραφίες του σκάφους (όχι όμως και του ίδιου του εξωγήινου), στις οποίες εικονιζόταν φινιστρίνια, το σύστημα προσεδάφισης και άλλα μηχανολογικά χαρακτηριστικά.

Όλα αυτά ήταν αρκετά για να γίνει ο Adamski διάσημος παγκοσμίως και να εμφανιστεί στο Panorama, ένα σοβαρό πρόγραμμα του BBC σχετικό με επίκαιρα θέματα.

Λίγες μέρες αργότερα μια πιο λεπτομερής εξέταση των φωτογραφιών αποκάλυψε ότι απλώς εικονιζόταν το εσωτερικό ενός ηλεκτρικού λαμπτήρα.

Η ιστορία του Adamski ίσως θα έπρεπε να τύχει μεγαλύτερης καταρχήν προσοχής από τους ειδικούς αφού είκοσι χρόνια νωρίτερα μια ραδιοφωνική είδηση σχετική με το θέμα των εξωγήινων είχε αποδειχθεί  κακόγουστη φάρσα.

Συγκεκριμένα, το 1930, ο Orson Welles, με τη ραδιοφωνική εκπομπή του, κατάφερε να σπείρει τον πανικό σε μεγάλο μέρος του κοινού, κάνοντάς το να πιστέψει ότι μια αιματηρή επιδρομή Αρειανών στη Γη βρισκόταν σε εξέλιξη.

Στην πραγματικότητα δεν γνωρίζουμε πόσο αληθινές είναι κάποιες από τις αναφορές σε UFO, όμως ελάχιστοι επιστήμονες τις λαμβάνουν υπόψη τους ως ενδείξεις ύπαρξης εξωγήινων.

Δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας ότι ζούμε σε μια εποχή όπου οι συμβατικές θρησκείες διέρχονται περίοδο έντονης παρακμής και η πίστη σε «υπερπροηγμένους» εξωγήινους που βρίσκονται εκεί έξω, ίσως προσφέρει ως ένα βαθμό ανακούφιση και έμπνευση σε ανθρώπους των οποίων οι ζωές μπορεί διαφορετικά να εμφανίζονται ανιαρές και μάταιες.

Βέβαια προξενεί εντύπωση το γεγονός ότι χιλιάδες επαγγελματίες και ερασιτέχνες αστρονόμοι, οι οποίοι παρακολουθούν νυχθημερόν τον ουρανό σε όλα τα μήκη κύματος και προς όλες τις κατευθύνσεις, εξοπλισμένοι με τις τελειότερες συσκευές παρατήρησης, δεν παρατήρησαν ποτέ ίχνος εξωγήινης παρουσίας.

Από όλες τις καταγεγραμμένες μαρτυρίες, φαίνεται ότι οι εξωγήινοι επισκέπτες προτιμούν να παρουσιάζονται σε άτομα χωρίς επιστημονική παιδεία.

Φαίνεται λογικό να αναρωτιόμαστε αν θα πρέπει να προσάψουμε στους μάρτυρες αχαλίνωτη φαντασία ή παντελή έλλειψη φαντασίας. Στοιχείο που δεν φαίνεται να στερούνται οι ίδιοι οι επιστήμονες αφού προσπάθησαν να εντοπίσουν περιοχές του Σύμπαντος όπου θα μπορούσαν να εμφανισθούν πολύπλοκες δομές και να διατηρηθούν σταθερές.

Για το λόγω αυτό, έχουν αναπτύξει σχετικά σενάρια, τα οποία όμως δεν μπορούν να ελεγχθούν με βάση τα διαθέσιμα παρατηρησιακά δεδομένα.

Για παράδειγμα, στην επιφάνεια ενός αστέρα νετρονίων, η ισχυρή πυρηνική δύναμη - η οποία συνενώνει τα πρωτόνια και τα νετρόνια στο εσωτερικό του ατόμου - θα μπορούσε κατά μία έννοια να «αντικαταστήσει» την ηλεκτρομαγνητική δύναμη (στην οποία οφείλονται οι χημικοί δεσμοί) και άρα να δημιουργήσει σταθερές δομές ικανές να αναπαραχθούν και να αλληλεπιδράσουν με το περιβάλλον τους.

Θα ήταν όμως εξαιρετικά δύσκολο να επικοινωνήσουμε με τέτοια «όντα».

Πρώτον γιατί θεωρείται πιθανότερο να χρησιμοποιούν την  ακτινοβολία γ για να ανταλλάζουν πληροφορίες μεταξύ τους παρά τα ραδιοκύματα, και δεύτερον ο χρόνος θα είχε γι’ αυτά τελείως διαφορετικό περιεχόμενο.

Από τη Φυσική είναι γνωστό ότι ένας ατομικός πυρήνας μετατοπίζεται κατά απόσταση ίση με το μέγεθος του μέσα σε 10-21

Είναι λοιπόν κατανοητό ότι οι χρονικές κλίμακες  που θα σχετίζονταν με την εξέλιξη τούτων των υποτιθέμενων «οργανισμών», θα διέφεραν πολύ από τις αντίστοιχες ανθρώπινες.

Σε μία άλλη εκδοχή ορισμένοι φαντάσθηκαν ότι υπάρχουν οργανωμένα και σκεπτόμενα μεσοαστρικά νέφη που «τρέφονται από το φως των άστρων, σενάρια που μας προϊδεάζουν για τις εκπλήξεις που μας επιφυλάσσει το μέλλον σε αυτό το πεδίο έρευνας.

Για να καταλήξουμε, οι περισσότεροι επιστήμονες δεν αποκλείουν την εμφάνιση ζωής οποιασδήποτε μορφής κάπου στο Σύμπαν.

Αρκετοί αστρονόμοι δηλώνουν ότι  υπάρχουν τόσα πολλά άστρα (αρκετά δισεκατομμύρια δισεκατομμυρίων), ώστε ακόμη και αν ένα πολύ μικρό ποσοστό πλανητών συγκεντρώνει τις κατάλληλες συνθήκες, η ζωή θα πρέπει να αποτελεί ένα συνηθισμένο φαινόμενο στο Σύμπαν. 

Είναι γεγονός ότι οι αστρονόμοι τα τελευταία 50 χρόνια έχουν κάνει πολλές προσπάθειες σε ότι αφορά τον εντοπισμό εξωγήινης ζωής και νοημοσύνης στα πλαίσια μιας εκτεταμένης διαστρικής έρευνας.

Όμως παρά την επίμονη έρευνα, η ανθρωπότητα δεν έχει εντοπίσει ακόμη ούτε ένα ίχνος πειστικής μαρτυρίας για την ύπαρξη νοήμονος εξωγήινης ζωής στο γαλαξία μας.

Δεν είναι απίθανο κάποια στιγμή να δεχθούμε μια εξωγήινη επίσκεψη και είναι σίγουρο πως οι αστρονόμοι πρώτοι θα σπεύσουν να βάλουν τις σαμπάνιες στον πάγο.

Όσο για εκείνους που υποστηρίζουν ότι εξωγήινοι επισκέφθηκαν τη Γη στο παρελθόν και δίδαξαν σε αρχαίους λαούς τον πολιτισμό τους, θα πρέπει να γνωρίζουν πως αυτό αποτελεί βαρύτατη προσβολή για τους λαούς αυτούς και τα επιτεύγματά τους.

Οι σχετικές «αποδείξεις» που προβάλλονται, είναι τελικά κατασκευασμένες, ενώ το γεγονός ότι υποτιμώνται οι συγκεκριμένοι πολιτισμοί και παρουσιάζονται ως «πρωτόγονοι» αγγίζει τα όρια του ρατσισμού.

Όπως συμβαίνει και με την αστρολογία είναι ανέντιμο να εκμεταλλεύεται κανείς τόσο απροκάλυπτα την αφέλεια του κοινού. Το πιο φρόνιμο θα ήταν να κάνουμε υπομονή και να παρακολουθούμε  με προσοχή τα αποτελέσματα των επιστημονικών ερευνών,  παρά να εμπιστευόμαστε τις χωρίς κανένα αποδεικτικό στοιχείο μαρτυρίες κάποιων, που στις περισσότερες των περιπτώσεων, έχοντας σαν κίνητρο προσωπικά συμφέροντα αλλά και επικίνδυνες σκοπιμότητες εκμεταλλεύονται βάναυσα την ανθρώπινη ευπιστία.

πηγή

Πηγή

Συγκρίνοντας το μέγεθος των γαλαξιών

Στο  βίντεο που ακολουθεί, θα δείτε το μέγεθος του Γαλαξία μας σε σχέση με άλλους γαλαξίες, όπως ο γειτονικός γαλαξίας της Ανδρομέδας, αλλά και ο μεγαλύτερος γαλαξίας που έχουμε ανακαλύψει μέχρι στιγμής. Και όλα αυτά, δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένα απειροελάχιστο κομμάτι του ορατού σύμπαντος!

 

Πηγή

7 βήματα για αστρική προβολή

Πανεπιστημίο Manchester - Άνοιξαν οι Πύλες για την Έρευνα της Αστρικής Προβολής

Θα έλεγε κανείς πως η σύγχρονη ορθολογιστικά σκεπτόμενη εποχή μας έχει χάσει το ενδιαφέρον της για καθετί το ασυνήθιστο και το μυστηριώδες. Αυτό το αίσθημα μοιάζει να κυριαρχεί τουλάχιστον στη χώρα μας, η οποία την τελευταία περίοδο φαίνεται να διανύει μια περίεργη αρνητική φάση πορείας. Τα πράγματα όμως δεν είναι καθόλου έτσι!

Manchester 2005: Ερευνώντας τις Εξωσωματικές Εμπειρίες

Η βεβαιότητα της άρνησης αυτής οφείλεται σε μια πραγματικά θαρραλέα ανακοίνωση που συνάντησα πρόσφατα στον υπερσύνδεσμο του Πανεπιστημίου του Manchester. Μια επίσημη ανακοίνωση στο διαδικτυακό χώρο που αναφέρεται στα ενεργά ερευνητικά έργα του πανεπιστημίου σχετικά με το ζήτημα των εξωσωματικών εμπειριών (ΟΒΕ).
Έμεινα έκπληκτος μάλιστα καθώς διάβαζα πως το πορτογαλικό Bial Foundation χρηματοδοτούσε το Πανεπιστήμιο του Manchester για να ερευνήσει τις εξωσωματικές εμπειρίες, προσεγγίζοντάς τες ψυχολογικά.
Η βασική ιδέα πάνω στην οποία στηρίζονται οι ερευνητές είναι πως οι εν λόγω εμπειρίες, αν και είναι γνωστές ως παραφυσικά φαινόμενα, μπορεί να έχουν τις ρίζες τους στον τρόπο που οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται και βιώνουν το σώμα τους.

Όπως γράφει σχετικά ο υπεύθυνος της έρευνας David Wilde: «Υπάρχουν μερικές θεωρίες που αναφέρονται στο γιατί οι άνθρωποι έχουν εξωσωματικές εμπειρίες. Ένα κοινό σημείο μεταξύ τους είναι η ιδέα ότι υπό συγκεκριμένες περιστάσεις, ο εγκέφαλος κάπως χάνει την επαφή με την αισθητήρια εισροή πληροφοριών από το σώμα. Αυτό πυροδοτεί μια σειρά από ψυχολογικούς μηχανισμούς οι οποίοι μπορεί να οδηγήσουν κάποιον στο να έχει μια εξωσωματική εμπειρία..
»Στην παρούσα μελέτη σκοπεύσουμε να πάμε τη θεωρία ένα βήμα μακρύτερα, αναζητώντας τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι βλέπουν και αντιλαμβάνονται το σώμα τους και πως- κάτω από απόλυτα φυσιολογικές ψυχολογικές διαδικασίες- αυτές οι εικόνες και οι εμπειρίες, μπορούν να δημιουργήσουν την εντύπωση του να βλέπουν το σώμα τους από έξω».
Η ερευνητική ομάδα ευελπιστεί να συγκεντρώσει δεδομένα από ένα στατιστικό δείγμα της τάξεως των 500 ατόμων και αυτό διότι θεωρεί πως τουλάχιστον 10% του πληθυσμού έχει βιώσει έστω μια εξωσωματική εμπειρία στη διάρκεια της ζωής του, είτε σαν αποτέλεσμα της ψυχοσύνθεσής του, είτε ως αποτέλεσμα «επιθανάτιας εμπειρίας».
Τα δεδομένα θα επεξεργαστούν και τα αποτελέσματα της έρευνας θα δημοσιευτούν στην ιστοσελίδαwww.freeresponse.org/muobe2005/index.aspx. Στην ίδια ιστοσελίδα υπάρχει για την ώρα ένα ανώνυμο ερωτηματολόγιο για οποιονδήποτε επιθυμεί να συμμετάσχει στην έρευνα.
Είναι πάντως εκπληκτικό και ταυτόχρονα ευχάριστο να βλέπεις πως οι έρευνες επί των παραφυσικών εμπειριών δεν αποτελούν πλέον ταμπού στους κύκλους των επιστημόνων. Αν και οι περισσότεροι διακεκριμένοι ερευνητές πίστευαν στην ύπαρξη «μεταφυσικών» φαινομένων, ωστόσο πριν από μερικές δεκαετίες ένα τέτοιο ερευνητικό έργο θα ήταν μάλλον απαράδεκτο στον πανεπιστημιακό κόσμο.

Τι είναι η Αστρική Προβολή;

Τι είναι όμως, η εξωσωματική εμπειρία και γιατί η μελέτη της είναι τόσο σημαντική για εμάς;
Ως εξωσωματική εμπειρία μπορεί να χαρακτηριστεί κάθε φαινόμενο κατά το οποίο το άτομο νιώθει πως βρίσκεται εκτός του φυσικού του σώματος. Σε αυτήν την κατάσταση μπορεί να αντιληφθεί το περιβάλλον του, να δει κάπου το σώμα του ακίνητο, να αισθάνεται ότι απλά αιωρείται ή να βρεθεί σε άλλες περιοχές της Γης και «άλλων κόσμων», πραγματικών ή μη.
Το αίσθημα επίσης του σώματός του κατά τη διάρκεια του φαινομένου είναι είτε σαν ένα «αέριο» αντίγραφο της υλικής του μορφής, είτε ως λευκή «ενεργειακή» σφαίρα. Μπορεί επίσης να είναι απλά σαν ένα απροσδιόριστο συναίσθημα που επιβεβαιώνει και καθορίζει το ότι υπάρχει εκεί και αντιλαμβάνεται τα όποια γεγονότα ή καταστάσεις.
Αν όλα αυτά τώρα σας ακούγονται «ιδιόμορφα».. αν μοιάζουν παράδοξα, πιστέψτε με, συμβαίνουν σχετικά συχνά, τουλάχιστον σε ένα στους πέντε ανθρώπους! Τι ακριβώς συμβαίνει όμως, με αυτές τις μυστηριώδεις εξωσωματικές εμπειρίες; Γνωρίζουμε ότι ανά μονάδα χρόνου, στη συνείδησή μας εισρέουν δεδομένα από την κατάσταση του σώματός μας. Λέμε για παράδειγμα ότι πονάμε κάπου, ή ότι δεν καθόμαστε άνετα, ότι κρυώνουμε ή ότι πεινάμε.
Επιπλέον όμως, εισρέουν δεδομένα και από τα συναισθήματά μας. Λέμε δηλαδή ότι είμαστε ερωτευμένοι, ανεξάρτητα αν μας πονά το πόδι ή αν πεινάμε. Τέλος εισρέουν δεδομένα και από τη λογική μας. Έχουμε μια εποπτική εικόνα στον «καμβά» της φαντασίας μας ή κάνουμε μια μαθηματική πράξη, ανεξάρτητα αν πονάμε κι αν ταυτόχρονα είμαστε ερωτευμένοι.
Κάτω τώρα από φυσιολογικές ψυχολογικές συνθήκες, ένας άνθρωπος ταυτίζει το ποιος είναι με το υλικό του σώμα. Έτσι αποκτά ένα σταθερό σημείο αντιστοίχησης για την αφηρημένη μεταβλητή του «εγώ είμαι». Πάνω σ' αυτό το «σταθεροποιημένο» Εγώ, προσκολλούνται και αναφέρονται τα δεδομένα από τα συναισθήματα και τη λογική.
Αν κάποιος λοιπόν εκπαιδεύσει το πνεύμα του να αγνοεί τα δεδομένα του σώματος, μπορεί εύκολα να χρησιμοποιήσει ως σταθερό σημείο αντιστοίχησης, τα δεδομένα των συναισθημάτων. Κάτι τέτοιο δεν είναι σπάνιο ή δύσκολο. Η τεχνικές του διαλογισμού στηρίζονται ακριβώς στο να αγνοήσεις τα δεδομένα του υλικού σώματος. Ακόμα όλες οι θρησκείες που απαιτούν να πιστέψει ο πιστός πως δεν είναι το σώμα του μα το πνεύμα του, καλλιεργούν σταδιακά την ιδέα ότι: «είσαι πνεύμα που φοράει σάρκα».
Λαμβάνοντας συνεπώς υπόψη τα παραπάνω, μπορούμε να ορίσουμε σαν εξωσωματικές εμπειρίες, εκείνες τις καταστάσεις συνειδητότητας όπου αγνοούνται πλήρως τα δεδομένα από το υλικό σώμα, ενώ ταυτόχρονα η ατομικότητα (το Εγώ) ταυτίζεται και ορίζεται από τα δεδομένα των συναισθημάτων και της λογικής.

Αστρικό Σώμα και Αστρικός Περίπατος

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως οι εξωσωματικές εμπειρίες είναι γνωστές από την αρχαιότητα.
Υπάρχουν σχετικές αναφορές από τους Αιγυπτίους, τον Σωκράτη, τον Πλίνιο και τον Πλωτίνο. Συναντά κανείς περιγραφές στη Θιβετανική Βίβλο των Νεκρών, στο Βουδισμό Μαχαγιάνα, στους Σαμάνους, στους Δυτικούς αποκρυφιστές και φυσικά στα περισσότερα από τα Γριμόρια που κυκλοφορούν ακόμα και σήμερα.
Τότε ήταν αντικείμενο μελέτης και γνώσης των Ιερατείων, σε αντίθεση με την εποχή μας που η πληροφορία κινείται ελεύθερα.
Το όνομα που είχαν τότε- αλλά και που διατηρούν ακόμη και σήμερα- είναι αυτό της αστρικής προβολής ή αστρικού περίπατου.
Ο όρος αστρικό σώμα πάλι αναφέρετε σε αυτό που περιγράψαμε παραπάνω ως αποκομμένη συνείδηση από τα δεδομένα του υλικού σώματος και ενωμένη με τα δεδομένα από τα συναισθήματα και τη λογική. Η εν λόγω έννοια συνήθως περιγράφεται και ως ενεργειακό σώμα και αυτό επειδή τα συναισθήματα θεωρούνται ως η ενέργεια και η λογική ως αυτό που κατασκευάζει τα «καλούπια» (δηλαδή τις εποπτικές εικόνες που επιθυμεί και θέλει ο «μάγος»), μέσα στα οποία αυτή «χύνεται» ώστε να τα πραγματοποιήσει. Είναι άλλωστε γνωστό ότι ο «μάγος» χρησιμοποιεί το αστρικό του σώμα ώστε να κάνει τα όσα σκοπεύει.
Έτσι, αστρική προβολή είναι η προβολή στον υλικό κόσμο του αστρικού σώματος. Είτε για να πραγματοποιηθεί μια επιθυμία είτε μια θέληση. Είτε πάλι απλά για να συλλέξει πληροφορίες από κάποιο σημείο του κόσμου μας (να κατασκοπεύσει κάτι για παράδειγμα), που κι αυτό είναι μια επιθυμία ή θέληση.
Από την άλλη όμως, αστρικός περίπατος είναι η χρήση του αστρικού σώματος για να περιπλανηθεί κάποιος στον αστρικό κόσμο. Σε έναν κόσμο δηλαδή ο οποίος είναι περισσότερο ρευστός από ό,τι η δική μας πραγματικότητα. Σε έναν κόσμο όπου επικρατεί περισσότερο η ονειρική λογική από ό,τι εδώ. Στον κόσμο όπου οι επιθυμίες και οι θελήσεις πραγματοποιούνται πολύ ευκολότερα και με πολύ μικρότερο ενεργειακό κόστος από ό,τι στον υλικό.
Φυσικά σε έναν κόσμο τόσο ρευστό, δε μπορούμε να μιλάμε για σύμπαν ή πλανήτες, αλλά περισσότερο για μια κατάσταση ύπαρξης. Επίσης δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν είναι ένας κόσμος πραγματικός, ώστε όσοι κάνουν αστρικούς περιπάτους να μπορούν να συναντηθούν εκεί, ή αν είναι ένας προσωπικός κόσμος στη φαντασία του περιπατητή.
Ωστόσο πρέπει να σημειώσω ότι στην αστρική προβολή υπάρχουν αποτελέσματα τόσο για την αντίληψη του χώρου από το υποκείμενο, όσο και για την αντίληψή του από παρατηρητές (κυρίως σαν αλλαγή συναισθήματος).
Τέλος, αξίζει να σημειώσω ότι υπάρχουν αναφορές συνάντησης ατόμων στον αστρικό κόσμο, όπου έκαναν ηθελημένα και επανειλημμένα αστρικό έρωτα.

Επιστημονικές Έρευνες των Εξωσωματικών Εμπειριών

Είναι αδύνατο λοιπόν, μια τόσο χρήσιμη και ισχυρή γνώση να μην προκαλέσει την προσοχή της επιστήμης. Και αν οι έρευνες που πραγματοποιήθηκαν μέχρι στιγμής, δεν είχαν το μέγεθος της νεότερης προσπάθειας που επιχειρεί το Machenster, αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπήρξαν ορισμένοι αξιόλογοι μελετητές του ζητήματος.
Ένας από αυτούς ήταν ο Γάλος Marcel Louis Forhan (1884-1917), αλλά και ο Αμερικάνος Sylvan Muldoon, που οι μελέτες του διάρκεσαν 35 χρόνια, καθώς βίωνε παρόμοιες εμπειρίες και ο ίδιος! Ένας άλλος ήταν ο 'γγλος Oliver Fox, ο οποίος μελετούσε τον έλεγχο της πνευματικής εγρήγορσης στην κατάσταση του σωματικού ύπνου. Ενώ αξίζει να αναφέρω και τον 'γγλο J. H. Whiteman, ο οποίος μελετούσε το φαινόμενο από το 1931 έως το 1953, έχοντας ισχυρισθεί πως σ' όλη αυτήν τη διάρκεια είχε βιώσει περισσότερες από δύο χιλιάδες αστρικές προβολές!
Πέραν όμως των ατομικών προσπαθειών, έχουν γίνει και μερικές έρευνες από πανεπιστήμια (όχι τόσο μεγάλου κύρους όσο αυτό του Manchester). Το 1954, το Τμήμα Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου του Duke έκανε μια έρευνα σε 155 φοιτητές, δείχνοντας ότι το 27,1% είχαν μια τουλάχιστον εξωσωματική εμπειρία.
Το 1967 δύο ακόμα έρευνες σε βρετανικά πανεπιστήμια, υπό την εποπτεία της Celia Green, έδειξαν θετικά ποσοστά 19% (155 άτομα) και 34% (380 άτομα). Η πρώτη ωστόσο έρευνα σε τυχαίο δείγμα χιλίων κατοίκων και μαθητών έγινε το 1975 και διεξήχθη στο Charlottesvile της Βιρτζίνια υπό την εποπτεία των John Palmer και M. Dennis. Αυτή έδειξε θετικά αποτελέσματα στο 25% των μαθητών και το 14% των κατοίκων.

Τέλος, από τις εργαστηριακές έρευνες που διεξήχθησαν, αξιόλογο ενδιαφέρον έχει το συμπέρασμα ότι οι εξωσωματικές εμπειρίες δεν αντιστοιχούν με την ονειρική φάση της κατάστασης REM του ύπνου.

Αναζητώντας μια Πρακτική Μέθοδο

Είναι εύλογο κάποιοι από εσάς να διερωτάστε για τον τρόπο που θα μπορούσατε να βιώσετε έστω και στο ελάχιστο αυτό το.. εξωκοσμικό φαινόμενο.
Αναφορικά με τις μεθόδους και τους τρόπους που μπορεί κάποιος να καλλιεργήσει τις «αστρικές» του ικανότητες, υπάρχουν άφθονες στο διαδίκτυο, σε βιβλία ή και σε αρχεία φιλοσοφικών συλλόγων.
Το σημαντικό ωστόσο είναι πως τούτη η γνώση ήταν κτήμα ατόμων που είχαν εκπαιδεύσει σε μεγάλο βαθμό τον πνευματικό τους εαυτό. Αντιθέτως, στις μέρες μας, οι περισσότεροι των ενασχολούμενων είναι αδαείς ως προς τις πνευματικές δυνάμεις του ανθρώπου. Με αποτέλεσμα είτε την ανικανότητα εσκεμμένης βίωσης τέτοιων εμπειριών, είτε τη βίωση διαφόρων εμπειριών που τους οδηγούν στη σχιζοφρένια!
Παρακάτω θα σας δώσω μερικά βήματα, τα οποία, αν εφαρμόσετε, θα ζωντανέψετε ή θα ενισχύσετε το «αστρικό» σας σώμα, ώστε να μπορείτε να επιτύχετε είτε την εσκεμμένη αστρική προβολή του Εγώ σας και των επιθυμιών-θελήσεών σας, είτε ορισμένους «αστρικούς περιπάτους» στον υλικό ή «αστρικό» κόσμο.

Πριν περάσουμε στα βήματα όμως, τα οποία είναι πολύ απλά, θα σας ζητήσω να μην ασχοληθείτε με τούτη την τεχνική, παρά μόνο εάν ικανοποιείτε τις παρακάτω προϋποθέσεις:

1) Να διαθέτετε αναπτυγμένη λογική κριτική σκέψη. Αν δε μπορείτε να πείτε με βεβαιότητα ποιο είναι πραγματικό και ποιο ΔΕΝ είναι πραγματικό, τότε αποφύγετε την ενασχόληση με την τεχνική. Είναι προαπαιτούμενο το να μπορείτε με ένταση και σιγουριά να διακρίνετε την πραγματικότητα από τη φαντασία.
2) Μη εγωιστική συμπεριφορά. Ο εγωισμός είναι η πεισματική προσκόλληση κάποιου σε μια εποπτική εικόνα του εαυτού του, συνήθως δημιουργημένη και αναφερόμενη στον υλικό κόσμο. Ο εγωιστής συνηθίζει να κάνει πράγματα που το αποτέλεσμά τους θα επικυρώνει την εποπτική αυτήν εικόνα. Για το λόγο αυτόν θα δυσκολευτεί πολύ να αποχωριστεί το συναίσθημα που έχει σχηματίσει αντιλαμβανόμενος τον εαυτό του και το οποίο σχετίζεται με το πώς αισθάνεται στο υλικό του σώμα.
3) Πίστη στην ύπαρξη ψυχής ή πνεύματος στον άνθρωπο. Είναι βασικό κάποιος να πιστεύει πως είναι πνεύμα μαζί με ύλη. Αυτό, διότι όσο περισσότερο αρνείσαι την πνευματική σου φύση, τόσο περισσότερο προσκολλάσαι στο υλικό σου σώμα (και πεθαίνει η ύπαρξή σου με αυτό).

Όποιος δεν ικανοποιεί τις παραπάνω προϋποθέσεις, καλύτερα να μην επιχειρήσει την παρακάτω τεχνική. Αυτό επειδή σίγουρα θα απογοητευτεί και ίσως του προκληθούν πονοκέφαλοι, θόλωμα στη σκέψη του, ενώ αν επιμείνει πολύ, ίσως αποκτήσει εμπειρίες που θα του προκαλέσουν φόβο και θα του δημιουργήσουν φοβίες απειλητικές για την ψυχική του υγεία. Η επιλογή είναι δική σας..

Τα 7 Βήματα μιας Εξωσωματικής Προβολής

Βήμα 1ο: Επιλέξτε κάποια στιγμή της ημέρας ή της νύκτας που δε θα σας ενοχλήσει κανένας. Φροντίστε ο χώρος να έχει ησυχία που δεν θα διακόπτεται από ξαφνικούς θορύβους. Ο φωτισμός χρειάζεται αρκεί να μην είναι έντονος. Αν θέλετε, χρησιμοποιήστε χαμηλή χαλαρωτική μουσικά ή και κάποιο άρωμα.

Βήμα 2ο: Κάντε μια βόλτα στο χώρο και «μαγνητοσκοπήστε» στο μυαλό σας το πώς αισθάνεστε σε εγρήγορση. Το πώς αισθάνεστε τον εαυτό σας. Πείτε μερικές φορές «εγώ είμαι» καθώς αισθάνεστε (και μαγνητοσκοπείτε) το πώς είστε. Είναι πολύ σημαντικό το βήμα τούτο, μην το προσπεράσετε γρήγορα.

Βήμα 3ο: Καθίστε αναπαυτικά ή ξαπλώστε, φροντίζοντας να μην ενοχλείται το σώμα σας ή να μουδιάζουν τα μέρη του. Βάλτε ένα ξυπνητήρι να χτυπήσει σε 5 λεπτά. Αυξήστε αυτόν το χρόνο ανάλογα με το πόσο έντονα βιώνετε το βήμα 6.

Βήμα 4ο: Αφού βολέψετε το σώμα σας, χαλαρώστε με την ιδέα ότι: «αυτά τα 5 λεπτά, δεν έχω τίποτε να κάνω και θα τα αφιερώσω στην προσπάθεια για αστρική προβολή». Μη σας απασχολεί ο χρόνος, το ξυπνητήρι θα σας ενημερώσει, είναι η δουλειά του. Εσείς απλά ξεχάστε τα όλα. Για 5-10 λεπτά ας μη σας ενδιαφέρει τίποτε.

Βήμα 5ο: Καθώς χαλαρώνετε, δείτε το σώμα σας σαν να βρίσκεστε 2-3 μέτρα μακρύτερα και να το κοιτάτε. Μην προσπαθείτε να υποθέσετε και να σχηματίσετε την πραγματική μορφή. Απλά δείτε το όπως σας βολεύει. Μη σφίγγεστε και μην προσπαθείτε. Απλά δείτε το από έξω.

Βήμα 6ο: Καθώς θα σχηματίζεται ολοένα και εντονότερη η εικόνα τού να βλέπετε το σώμα σας να ξεκουράζετε (και φυσικά χωρίς να προσπαθείτε να προβλέψετε το πώς είναι η πραγματική μορφή της εικόνας), θα αρχίσει να πάλλεται η συνείδησή σας ανάμεσα στο «ξαπλωμένος» και στο «όρθιος που κοιτά το ξαπλωμένο σώμα του». Κάθε φορά λοιπόν που θα «είστε όρθιος» να λέτε «εγώ είμαι» ταυτόχρονα με την αναπαραγωγή αυτού που μαγνητοσκοπήσατε στο βήμα 2. Κυρίως το συναίσθημα του «εγώ είμαι».

Βήμα 7ο: Μάθετε και ταυτόχρονα συνειδητοποιείστε πως κάθε φορά που αισθάνεστε να «είστε εσείς» ενώ το σώμα σας ξεκουράζεται, είστε πραγματικοί και παρόντες σε ό,τι αντιλαμβάνεστε. Για αυτό και σας είπα μην προσπαθείτε να σχηματίσετε το πώς πραγματικά είναι ο χώρος και απλά δείτε τον. Όπως και την πραγματικότητα, δεν προσπαθείτε να τη σχηματίσετε, απλά την αντιλαμβάνεστε, έτσι και τον αστρικό κόσμο.

Μην προσπαθείτε να σχεδιάσετε ή να επεξεργαστείτε αυτό που αντιλαμβάνεστε και φυσικά ξεχάστε το σώμα σας, αφήστε το να ξεκουραστεί. Κάντε έτσι μια βόλτα στο χώρο και όταν το ξυπνητήρι χτυπήσει, επαληθεύστε αυτό που είδατε και αντιληφθήκατε. Η ικανότητες του αστρικού σώματος, αναπτύσσονται σιγά-σιγά, για αυτό μην απογοητεύεστε.
Ολοκληρώνοντας την τεχνική αυτή, σας λέω να μη φοβάστε μήπως κάτι ή κάποιος μπει στο υλικό σας σώμα. Δεν δύναται να γίνει κάτι τέτοιο χωρίς να σας δοθεί η επιλογή του ναι ή όχι. Μόνο εσείς μπορείτε να το επιτρέψετε και φυσικά σας προτείνω να το αρνηθείτε.
Επιπλέον, μην αποπειραθείτε να επαναλάβετε την τεχνική αμέσως μετά το πέρας του χρόνου που θέσατε. 'Aδικος κόπος θα είναι. Ξεχαστείτε για δυο τρεις ώρες και μετά ξαναπροσπαθήστε. Τέλος, από τη στιγμή που μάθατε να «περπατάτε», μπορείτε μόνοι σας να μάθετε και να «τρέχετε», δηλαδή να επεκτείνετε τις δυνατότητες του αστρικού σας σώματος.

• Πηγή: mylady.gr

Νέος πάπυρος «ανατρέπει» την παράδοση για τον Ιησού

Έντονες αντιπαραθέσεις στο χριστιανικό κόσμο έχει πυροδοτήσει ένας άγνωστο μέχρι σήμερα πάπυρος του 4ου αιώνα, ο οποίος περιλαμβάνει τη φράση «ο Ιησούς τους είπε, η γυναίκα μου...». 

 

Ο πάπυρος είναι γραμμένος στα αρχαία κοπτικά και έχει μέγεθος όχι μεγαλύτερο από μια πιστωτική κάρτα. Η ύπαρξή του αποκαλύφθηκε από την καθηγήτρια του Χάρβαρντ, Κάρεν Κίνγκ, από το Ντιβίνιτι Κόλετζ στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου στη Ρώμη. Περιλαμβάνει έναν διάλογο στον οποίο ο Ιησούς αναφέρεται στη σύζυγό του Μαρία και σύμφωνα με την Κινγκ πρέπει να είναι μετάφραση στα κοπτικά ενός ευαγγελίου που γράφτηκε στα ελληνικά τον 2ο μ.Χ αιώνα.

«Η χριστιανική παράδοση εδώ και χρόνια υποστηρίζει ότι ο Ιησούς ήταν ανύπαντρος, ακόμα και αν υπάρχουν ιστορικές αποδείξεις που να υποστηρίζουν αυτήν την εκδοχή», επισήμανε η Κινγκ.

«Αυτή η φράση δεν αποδεικνύει ότι ο Ιησούς ήταν παντρεμένος, αλλά μας λέει ότι το ζήτημα αυτό ήρθε στην επιφάνεια στο πλαίσιο των έντονων αντιπαραθέσεων για την σεξουαλικότητα και το γάμο, την εποχή εκείνη», τόνισε η καθηγήτρια.

Παρά την επιμονή της Καθολικής Εκκλησίας ότι ο Ιησούς δεν είχε παντρευτεί ποτέ, το θέμα αυτό αποτελεί συχνό θέμα εντάσεων. Το 2003 ο συγγραφέας Νταν Μπράουν στο βιβλίο του «Ο Κώδικας Ντα Βίντσι» αναφέρει ότι ο Ιησούς ήταν παντρεμένος με τη Μαρία Μαγδαληνή, εξοργίζοντας τους Χριστιανούς.

Η Κάρεν Κινγκ επισήμανε πως το τμήμα παπύρου, η ύπαρξη του οποίου αποκαλύφθηκε στο 10ο Διεθνές Συνέδριο Κοπτικών Σπουδών, είναι η πρώτη απόδειξη ότι ορισμένοι Χριστιανοί στα πρώτα χρόνια του χριστιανισμού πίστευαν ότι ο Ιησούς ήταν παντρεμένος.

Η αμερικανίδα επιστήμονας επισήμανε πως «η χριστιανική παράδοση προέβαλε μόνο εκείνες της φωνές που ισχυρίζονταν ότι ο Ιησούς δεν είχε παντρευτεί ποτέ. Το ευαγγέλιο αυτό δείχνει πως κάποιοι είχαν αντίθετη άποψη».

NEWSBOMB.GR

Επιχειρηματικό δαιμόνιο: Εστιατόριο πάνω σε... ενεργό ηφαίστειο

 Πάνω σε ενεργό ηφαίστειο πήγαν και έφτιαξαν εστιατόριο! Πρόκειται για... το ισπανικό εστιατόριο «El Diablo» στο νησί Lanzarote των Καναρίων Νήσων!

Το ηφαίστειο δεν έχει ροή λάβας, όμως ο ιδιοκτήτης του εστιατορίου σκέφτηκε να εκμεταλλευτεί εκτός από την τοποθεσία το γεγονός εκπέμπεται θερμότητα από τη Γη μέσω των διαρρήξεων της για να μαγειρέψουν.

star.gr

Αυτά που μπορεί να κάνει το κινητό σου και μέχρι σήμερα αγνοείς!

Τι μπορείς να κάνεις αν σου κλέψουν το κινητό;

Για να μάθεις τον σειριακό αριθμό του κινητού σου (IMEI) σχημάτισε το *#06# στο κινητό σου, χωρίς να το καλέσεις και θα εμφανιστεί ένας αριθμός. Αυτός ο κωδικός είναι μοναδικός σε ολόκληρο τον κόσμο.

Σημείωσε τον αριθμό και κράτησέ τον σε ασφαλές μέρος. Αν σου κλέψουν το κινητό θα μπορείς να δώσεις τον αριθμό αυτό στον πάροχό σου και το κινητό σου θα μπλοκαριστέι οριστικά, ακόμη κι αν ο κλέφτης αλλάξει κάρτα SIM.

Είναι πιθανό να μην ξαναβρείς το κινητό σου. Με τον τρόπο όμως αυτό θα ξέρεις ότι σίγουρα κανείς δεν θα μπορέσει να το χρησιμοποιήσει ξανά. Αν οι άνθρωποι γνώριζαν την ύπαρξη αυτού του κωδικού, οι κλοπές των κινητών θα ήταν άχρηστες.

Ο αριθμός έκτακτης ανάγκης σε όλο τον κόσμο είναι: 112.

• Μπορείς να σχηματίσεις και να καλέσεις τον αριθμό, ακόμη και αν το τηλέφωνό σου είναι μπλοκαρισμένο.

Κλείδωσες τα κλειδιά στο αυτοκίνητο και είσαι μακριά από το σπίτι, όπου βρίσκεται το δεύτερο κλειδί;

• Κάλεσε το σπίτι και ζήτα από κάποιον να πλησιάσει το δεύτερο κλειδί στο τηλέφωνο και να πατήσει το control, ενώ εσύ κρατάς το κινητό σου σε απόσταση 20εκ. από την πόρτα του αυτοκινήτου. Το αυτοκίνητο ξεκλειδώνει!

Δοκίμασέ το...

To κινητό σου είναι ξεφόρτιστο; Όλα τα κινητά έχουν μια ρεζέρβα φόρτισης. Σχηματίζοντας το *3370# η ρεζέρβα ενεργοποιείται αυτόματα δίνοντας περίπου 50 % πρόσθετη φόρτιση.

Ξαναφορτίζοντας το κινητό η ρεζέρβα ξαναγεμίζει για την επόμενη χρήση.
nextdeal.gr

«Εξωγήινες» ασπίδες για τα μελλοντικά διαστημόπλοια της NASA

Όχι, δεν πρόκειται για κάποια συγκλονιστική αποκάλυψη που ξεπηδά από τα επεισόδια των X – Files ή τις σελίδες συνωμοσιολογικών θεωριών, αλλά για μία επερχόμενη και πολύ σημαντική δοκιμή της NASA, τα αποτελέσματα της οποίας ενδεχομένως να φέρουν επανάσταση στο χώρο της Αεροδιαστημικής.

Το «στοίχημα» έχει να κάνει με τη δυνατότητα κατασκευής θερμικών ασπίδων για τα διαστημόπλοια από υλικά που βρίσκονται στο έδαφος της Σελήνης, του Αρη ή αστεροειδών, οι οποίες θα μπορούν να αντεπεξέλθουν στις «σκληρές» συνθήκες που συνεπάγεται το πέρασμα μέσα από την ατμόσφαιρα της Γης κατά την επιστροφή στον πλανήτη μας, σύμφωνα με το ΑΠΕ.

Σε πρακτικό επίπεδο, αυτό θα σημαίνει πως, εάν οι δοκιμές αποδειχθούν επιτυχείς, τα διαστημικά σκάφη του μέλλοντος θα μπορούν να φεύγουν από τη Γη χωρίς να μεταφέρουν το βαρύ φορτίο μίας θερμικής ασπίδας, καθώς, πριν επιστρέψουν στη βάση, θα κατασκευάζουν μία από τα υλικά που βρίσκουν στην επιφάνεια του «ξένου» κόσμου- προορισμού, η οποία θα φροντίζει για την προστασία τους στην επιστροφή.

Αυτό «μεταφράζεται» σε δυνατότητα μεταφοράς πολύ μεγαλύτερων φορτίων και ενδεχομένως χρήση μικρότερων πυραύλων.

Σύμφωνα με τον Μάικλ Χογκ, ερευνητή του Διαστημικού Κέντρου Κένεντι, η ιδέα προέκυψε πέρυσι, κατά τη διάρκεια μίας συνάντησης με στόχο την εύρεση τρόπων εκμετάλλευσης «εξωγήινων γαιών» (των αποκαλούμενων ρεγόλιθων). «Κάποιοι συζητούσαν για το πώς οι ρεγόλιθοι θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την κατασκευή τούβλων ή βάσεων προσεδάφισης, και εγώ αναρωτήθηκα: εάν είναι καλοί για κάτι τέτοιο, τότε γιατί να μην μπορούν να χρησιμοποιηθούν και για θερμικές ασπίδες επανεισόδου στην ατμόσφαιρα;».

Η έρευνα χρηματοδοτείται στο πλαίσιο του προγράμματος NIAC (NASA Innovative Advanced Concepts). Έχουν δοκιμαστεί διάφορα μείγματα υλικών, και μέχρι τώρα τα αποτελέσματα ήταν πολλά υποσχόμενα, με τα «εξωγήινα» τούβλα να παρουσιάζονται ανθεκτικά ακόμα και σε θερμοκρασίες επιπέδου οξυγονοκόλλησης. Αλλά το «απόλυτο» τεστ θα λάβει χώρα στο κέντρο έρευνας Ames της NASA στην Καλιφόρνια, όπου θα βρεθούν αντιμέτωπα με καυτό πλάσμα θερμοκρασιών αντίστοιχων αυτών που πρόκειται να συναντήσουν κατά την επανείσοδο στην ατμόσφαιρα.

Εάν τα τεστ αποδειχτούν επιτυχή, τότε θεωρείται σχεδόν σίγουρο ότι οι «εξωγήινης προέλευσης» θερμικές ασπίδες θα αποτελέσουν αναπόσπαστο χαρακτηριστικό των διαστημικών πτήσεων του μέλλοντος. Την κατασκευή τους θα αναλαμβάνουν ρομποτικά αυτοματοποιημένα συστήματα που θα συγκεντρώνουν τα υλικά, θα κάνουν τις απαραίτητες μείξεις και στη συνέχεια θα κατασκευάζουν και διαμορφώνουν κατάλληλα την ασπίδα. Ένα από τα πλεονεκτήματα της ιδέας είναι ότι οι εργασίες θα είναι αρκετά πιο εύκολες από ό,τι θα ήταν στη Γη, λόγω των συνθηκών χαμηλής έως μηδενικής βαρύτητας.

Αναζητώντας ζωή στο απόλυτο σκοτάδι κάτω από τον πάγο

Κοντά στην υλοποίηση του σχεδίου τους να προσεγγίσουν την υπόγεια λίμνη Έλσγουρθ της Ανταρκτικής βρίσκονται Βρετανοί επιστήμονες.

Οι ερευνητές θα χρειαστεί να τρυπήσουν στρώμα πάγου πάχους 3,5 χιλιομέτρων και να φτάσουν στην επιφάνεια της λίμνης με αποστολή να αναζητήσουν μορφές ζωής και να συλλέξουν ιζήματα από το βυθό προκειμένου να αποκτήσουν μια εικόνα για τις κλιματικές συνθήκες που επικρατούσαν στον πλανήτη πριν εκατομμύρια χρόνια.

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, στην υπόγεια λίμνη επικρατούν συνθήκες απόλυτου σκότους εδώ και 100.000 με 1 εκατ. έτη.

Οι δώδεκα ερευνητές, θα εγκατασταθούν εκεί το Νοέμβριο, και η γεώτρηση θα λάβει χώρα το Δεκέμβρη.

Η γεώτρηση θα πραγματοποιηθεί με χρήση ενός τρυπανιού με καυτό νερό. Η διαδικασία θα διαρκέσει τρεις ημέρες και θα λάβει χώρα υπό την εποπτεία μηχανικών και επιστημόνων.

Έπειτα από αυτό, θα έχουν στη διάθεσή τους 24 ώρες για να συλλέξουν τα δείγματα, πριν κλείσει η τρύπα από το νέο πάγο που θα δημιουργηθεί, δείγμα των δυσχερών καιρικών συνθηκών υπό τις οποίες πραγματοποιείται η αποστολή.

Σε αυτό το χρονικό περιθώριο, θα προσπαθήσουν να γεμίσουν 24 αποστειρωμένες φιάλες των 100 ml, με δείγματα από τον πάτο της λίμνης, προσπαθώντας ταυτόχρονα να μην επηρεάσουν καθόλου το περιβάλλον της λίμνης.

Για την αποστολή έχει ήδη μεταφερθεί στο σημείο της γεώτρησης εξοπλισμός βάρους 70 τόνων ο οποίος διέσχισε 16.000 χιλιόμετρα από τη Μεγάλη Βρετανία, ενώ για τη δεύτερη φάση θα μεταφερθούν ακόμα 26 τόνοι εξολισμού.

Σε περίπτωση που δεν προλάβουν να εκτελέσουν τη δειγματοληψία σε 24 ώρες, θα έχουν μαζί τους καύσιμα για να επαναλάβουν τη διαδικασία άλλη μία φορά. Στο τρυπάνι οι επιστήμονες έχουν προσαρμόσει κάμερες και δυνατά φώτα, ώστε να παρακολουθήσουν ζωντανά τις εικόνες που εξελίσσονται εντός του παγετώνα.

Οι επιστήμονες δηλώνουν πως σε περίπτωση που υπάρχει ζωή στην αρχαία λίμνη αυτό θα ανακαλυφθεί άμεσα μέσα από τα φίλτρα συλλογής του νερού.

Πηγή: econews

Περισσότεροι είναι τελικά οι πλανήτες που μπορούν να φιλοξενήσουν εξωγήινη ζωή

Σύμφωνα με νέα μαθηματικά μοντέλα, οι πλανήτες που θα μπορούσαν να φιλοξενήσουν ζωή είναι περισσότεροι απ’ ότι υπολογιζόταν.

Τα μοντέλα βοηθούν τους επιστήμονες να εντοπίσουν πλανήτες σε μακρυνά ηλιακά συστήματα, κατάλληλους να υποστηρίξουν την ανάπτυξη μορφών ζωής.

Τα υπάρχοντα μοντέλα υπολόγιζαν την πιθανότητα εξωγήινης ζωής με γνώμονα την ύπαρξη νερού στην επιφάνεια του πλανήτη. Ωστόσο, τα νέα μοντέλα επιτρέπουν τον εντοπισμό πλανητών με νερό στο υπέδαφος, το οποίο διατηρείται σε υγρή κατάσταση χάρη στη θερμότητα που επικρατεί στο περιβάλλον.

Η έρευνα παρουσιάστηκε στο επιστημονικό Βρετανικό Επιστημονικό Φεστιβάλ του Αμπερντήν της Σκωτίας.

Όπως επισημαίνουν οι επιστήμονες, οι πλανήτες που βρίσκονται πλησίον του ήλιου του ηλιακού τους συστήματος δεν έχουν νερό στην επιφάνεια λόγω της εξάτμισής του από τη θερμότητα.

Από την άλλη πλευρά, στους πιο απομακρυσμένους πλανήτες το νερό παγοποιείται εξαιτίας του ψυχρού περιβάλλοντος.

Η επικρατούσα θεωρία υπολόγιζε την πιθανότητα ανάπτυξης ζωής με κριτήριο μια βέλτιστη/μέση απόσταση του πλανήτη από τον ήλιο.

Η προσέγγιση αυτή θεωρείται πλέον απλοϊκή. Όπως επισημαίνουν οι επιστήμονες, οι πλανήτες αντλούν θερμότητα από δύο πηγές: από τον ήλιο τους και από τον πυρήνα που βρίσκεται στο κέντρο της ουράνιας σφαίρας.

Παίρνοντας το παράδειγμα της Γης, ο Καθηγητής Τζον Πάρνελ του Πανεπιστημίου του Αμπερντήν υπογραμμίζει πως σε ακτίνα πολλών χιλιομέτρων στο υπέδαφος ενδημούν μικροοργανισμοί, χάρη στα μεγάλα υπόγεια αποθέματα νερού.

Τα μοντέλα των επιστημόνων επιχειρούν να προβλέψουν ποιοι μακρυνοί πλανήτες ενδέχεται να έχουν μεγάλα αποθέματα υδάτων στο υπέδαφος με πιθανότητα ανάπτυξης εξωγήινης ζωής.

Η θεωρία της βαθιάς βιόσφαιρας ξεπερνά τη στενή άποψη που “βλέπει” την ανάπτυξη ζωής αποκλειστικά στην επιφάνεια.

Τέλος, σύμφωνα με τις επιστημονικές απόψεις, οι απομακρυσμένοι πλανήτες μπορεί να έχουν παγωμένες επιφάνειες, αλλά η θερμότητα από τον πυρήνα τους ίσως διατηρεί νερό σε υγρή μορφή, άρα και την ίδια τη ζωή.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr