35 ΛΟΓΟΙ ΝΑ ΜΗΝ ΘΕΣ ΝΑ ΠΑΣ ΣΤΗΝ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ

Αν δεν το ξέρεις ήδη, η Αυστραλία είναι ένα αρκετά επικίνδυνο μέρος. Οι άνθρωποι εκεί είναι φιλικοί και φιλόξενοι, αλλά η φύση της είναι αρκετά "περιπετειώδης".
 Οι καιρικές συνθήκες είναι αρκετά απρόβλεπτες και επίσης, υπάρχουν κάποια ιδιαίτερα περίεργα ζώα. Στην Αυστραλία μπορεί κανείς να βρει τα μεγαλύτερα έντομα, τα πιο παράξενα πλάσματα και τα πιο τρελλά ζώα.

Την επόμενη φορά που θα σκεφτείς πόσο πολύ θες να πας στην Αυστραλία.. θυμήσου τη λίστα μας! Και πήγαινε, απλά, προετοιμασμένος!


1. Οι πύθωνες τρώνε ΤΑ ΠΑΝΤΑ.



2. Οι πύθωνες είναι τόσο μεγάλοι που μπορούν να σηκώσουν ένα μικρό καγκουρό.



3. Τους αρέσουν, επίσης, οι βόλτες σε εμπορικά κέντρα.



4. Τα φίδια μπορούν να σκαρφαλώσουν μέχρι τις τουαλέτες των σπιτιών.



5. Τα φίδια εκεί τρώνε άλλα μεγαλύτερα ερπετά.



6. Υπάρχουν φίδια παντού!



7. Ακόμα και στα αεροπλάνα.



8. Οι νυχτερίδες που πετάνε μεταφέρουν ασθένειες.



9. Τα ντίγκο είναι επικίνδυνα. Ακόμη και για τους καρχαρίες.



10 Αλλά οι καρχαρίες τους τρομάζουν όλους.



11. Και ειδικά τους σέρφερς.



12. Οι σέρφερς όμως πρέπει να προσέχουν και τους κροκόδειλους.



13. Αλλά πάλι, όλοι πρέπει να προσέχουν τους κροκόδειλους.



14. Αλήθεια, υπάρχουν παντού κροκόδειλοι.



15. Αλλά, ξέρατε ότι οι κροκόδειλοι μπορεί να αποτελέσουν τροφή για τα φίδια;



16. Αυτό είναι φαγητό για φίδια.



17. Αλλά και οι άνθρωποι αποτελούν τροφή για τα τσιμπούρια.



18. Για να μην αναφέρω τα υπόλοιπα έντομα που ζουν εκεί. Όπως, για παράδειγμα, οι άπειρες αράχνες.



19. Αυτό είναι ένας σωρός από αράχνες σε κάποιο κάμπινγκ. Καθεμια από αυτές μπορεί να σε τσιμπήσει θανατηφόρα.



20. Οι αράχνες όμως δεν είναι το μόνο πρόβλημα. Υπάρχουν και στα σμήνη σκαθαριών.



21. Αλλά ποιον κοροϊδεύουμε.. υπάρχουν και τα σμήνη μυγών.



22. Και οι σαρανταποδαρούσες.



23. Αυτά, αν και δεν κυκλοφορούν σε σμήνη, είναι γιγαντιαία σκουλίκια.



24. Αυτά ονομάζονται γρύλοι-τυφλοπόντικες. Και, ναι, είναι επίσης τρομακτικά.



25. Στην Αυστραλία επίσης ζουν οι γιγαντιαίες, δηλητηριώδεις σαρανταποδαρούσες.



26. Οι οποίες, μπορούν να σκοτώσουν ακόμα και φίδια.



27. Υπάρχουν και τα cassowaries, που είναι ένα είδος γιγάντιων, απαίσιων πουλιών.



28. Και βέβαια, μια τέτοια γιγαντιαία μέδουσα είναι κάτι σύνηθες.



29. Αλλά αν δεν σου αρέσει η γιγαντιαία μέδουσα, υπάρχει το ένα άλλο είδος μέδουσας, το Irukandji, που είναι 100 φορές πιο δηλητηριώδες από αυτήν.



30. Αλλά και το Box (είδος μεδουσας κι αυτό) είναι αρκετά τρομακτικό.



31. Υπάρχουν όμως κι άλλα θαλάσσια πλάσματα. Το μπλε χταπόδι για παράδειγμα είναι εξαιρετικά δηλητηριώδες χωρίς να ξέρουμε το αντίδοτο.



32. Το τσίμπημα του σαλιγκαριού "marble cone" μπορεί να προκαλέσει παράλυση του αναπνευστικού.



33. Έχεις ακούσει ποτέ το stonefish? Είναι το πιο δηλητηριώδες ψάρι του κόσμου.



Δεν είναι απλά επικίνδυνο, είναι και τρομακτικό.



Και μπορεί να προκαλέσει ακόμα και ΑΥΤΟ!



34. Ακόμα όμως κι αν είσαι έξω από το νερό, μπορεί να σε βρει ο θάνατος σε μορφή χαλαζιού.



35. Αλλά και οι λίμνες γλυκού νερού μπορεί να είναι εξίσου επικίνδυνες.

Καταργείται η Τράπεζα διατήρησης της ελληνικής βιοποικιλότητας

Διαλύεται η Τράπεζα διατήρησης της ελληνικής βιοποικιλότητας με νομοθετική πρωτοβουλία του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, όπως καταγγέλλουν η Πανελλήνια Ένωση Καταναλωτών ΒΙΟΖΩ και ο Μη Κυβερνητικός οργανισμός περιβάλλοντος ΗΛΕΣΙΟΝ.

Τα αγροτικά ιδρύματα που υπάγονται στο Εθνικό Ίδρυμα Αγροτικής Έρευνας βάσει του «σχεδίου» του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων συγχωνεύονται-διαλύονται και 30 χρόνια κόπων τινάζονται στον αέρα, τονίζουν οι δύο οργανώσεις. Αποστολή της Τράπεζας Γενετικού Υλικού ήταν η προστασία και η διάσωση των φυτών της ελληνικής βιοποικιλότητας. Από το 1981 έως σήμερα συγκέντρωσε και διατηρεί 14.500 πολύτιμους σπόρους άγριων και καλλιεργούμενων συγγενών φυτών.

Ετσι δημιουργήθηκε το σύμπαν! - Επιβεβαιώνεται ο Αϊνστάιν

Μια απίστευτη ανακάλυψη κοσμοϊστορικής σημασίας για τη Φυσική και την Κοσμολογία έγινε αυτές τις μέρες, όταν ένα τηλεσκόπιο μελέτης της κοσμικής ακτινοβολίας μικροκυμάτων, το BICEP (Background Imaging of Cosmic Extragalactic Polarization), το οποίο βρίσκεται στο Νότιο Πόλο σε υψόμετρο 2.800 μέτρων, εντόπισε βαρυτικά κύματα που προέρχονται από την πρώτη στιγμή της δημιουργίας του σύμπαντός!

Η σημαντική αυτή ανακάλυψη ρίχνει περισσότερο φως στο μυστήριο της βαρύτητας και στις απαρχές δημιουργίας του σύμπαντος κατά τη «Μεγάλη Έκρηξη» (Big Bang) ενώ, για μια ακόμη φορά, επιβεβαιώνει τη Γενική Θεωρία Σχετικότητας του Αλμπερτ Αϊνστάιν. Την ανακοίνωση έκανε επιστημονική ομάδα με επικεφαλής τον καθηγητή Τζον Κόβακς στο Κέντρο Αστροφυσικής Χάρβαρντ Σμισθόνιαν, μετά από τριετή εξονυχιστική μελέτη τους για την αποφυγή λάθους και είναι πολύ πιθανόν η ανακάλυψη αυτή, όπως έγινε και στην περίπτωση του σωματιδίου Χιγκς, να οδηγήσει σε ένα ακόμα βραβείο Νόμπελ. Η ομάδα υποστηρίζει ότι βρήκε το σημάδι που άφησε στον ουρανό η ταχεία ανάπτυξη του διαστήματος που συνέβη κλάσματα του δευτερολέπτου μετά τη δημιουργία των πάντων: «Η ανίχνευση αυτού του σήματος ήταν ένας από τους πιο σημαντικούς στόχους στη σημερινή κοσμολογία. Πολλοί άνθρωποι εργάστηκαν για να φθάσουμε σε αυτό το σημείο» δήλωσε ο Κόβακς. «Ο Νότιος Πόλος είναι το κοντινότερο σημείο από το οποίο μπορεί να φθάσει κανείς στο διάστημα, παραμένοντας στο έδαφος. Είναι ένα από τα πιο κρύα, ξηρά και καθαρά μέρη στη Γη, τέλειο για παρατηρήσεις αχνών μικροκυμάτων από το Big Bang», πρόσθεσε. Στην επιστήμη της κοσμολογίας, η πιο διαδεδομένη θεωρία για τη δημιουργία του σύμπαντος είναι η «Μεγάλη Έκρηξη» ή αλλιώς Big Bang, σύμφωνα με την οποία, το σύμπαν δημιουργήθηκε από μια υπερβολικά πυκνή και θερμή κατάσταση πριν από περίπου 13,8 δισεκατομμύρια χρόνια. Σύμφωνα με τη θεωρία της Σχετικότητας, τίποτε δε μεταδίδεται ταχύτερα από το φως, και αυτό ισχύει ακόμη και για τις δυνάμεις, όπως τη βαρύτητα. Η θεωρία του Αϊνστάιν περιγράφει τη βαρύτητα μέσω της καμπύλωσης του χωροχρόνου που προκαλούν η μάζα και η ενέργεια, και σύμφωνα με αυτή, μεταδίδεται με βαρυτικά κύματα, τα οποία είναι στην ουσία ρυτιδώσεις στη δομή του χωροχρόνου. Εκτός από τα αρχέγονα βαρυτικά κύματα, τέτοια κύματα, σύμφωνα με τη θεωρία του Αϊνστάιν, μπορούν να παραχθούν επίσης στο σύμπαν από σώματα πολύ μεγάλης μάζας, όπως μαύρες τρύπες και άστρα νετρονίων. Αυτά προκαλούν παραμορφώσεις στην καμπυλότητα του χωροχρόνου, με συνέπεια την αδιόρατη μεταβολή στις διαστάσεις μεγάλων αντικειμένων, όπως φαίνονται από τη Γη. Πάντως, σύμφωνα με τους επιστήμονες, θα περάσει αρκετός καιρός μέχρι να επιβεβαιωθούν τα ευρήματα του BICEP. Περισσότερα στοιχεία ίσως προκύψουν από νέο χάρτη της ακτινοβολίας CBM από το νέο τηλεσκόπιο STP στην Ανταρκτική, το ευρωπαϊκό διαστημικό τηλεσκόπιο Planck και το πείραμα Polarbear στη Χιλή.

Τα παράλληλα σύμπαντα και η μετά θάνατον ζωή

Η καινούργια προσέγγιση στο μεγαλύτερο φόβο του ανθρώπου λέγεται Βιοκεντρισμός, και προέρχεται τόσο από το χώρο της κβαντοφυσικής και της θεωρίας των παράλληλων συμπάντων, όσο και από τον ίδιο…τον Αϊνστάιν.

Σύμφωνα με ένα από τα θεμελιώδη αξιώματα της επιστήμης, καμίας μορφής ενέργεια δεν χάνεται. Δεν δημιουργείται και δεν καταστρέφεται απλά υπάρχει. Ξεκινώντας από αυτό, και με δεδομένο ότι ο εγκέφαλος, είναι μια τεράστια γεννήτρια ενέργειας, οι επιστήμονες καλούνται να απαντήσουν στο τι γίνεται αυτή η ποσότητα ενέργειας όταν ο εγκέφαλος σταματήσει να λειτουργεί λόγω θανάτου.  Είναι πιθανόν να μεταβιβάζεται σε ένα παράλληλο σύμπαν;

Για τους μελετητές, η θεωρία για τα  παράλληλα σύμπαντα, είναι μια πραγματικότητα πολύ πιο αντικειμενική από αυτό που θεωρούμε πραγματικότητα δεδομένου ότι έννοιες όπως ο χώρος και ο χρόνος, θεμελιώδεις όσον αφορά την προσέγγιση μας απέναντι στην πραγματικότητα, δεν υφίστανται όπως τις αντιλαμβανόμαστε.

Οτιδήποτε ο εγκέφαλος επεξεργάζεται και χρησιμοποιεί σαν πληροφορία, είναι απλά ένα εργαλείο κατανόησης ενός συγκεκριμένου χωροχρόνου μιας συγκεκριμένης πραγματικότητας. Κάτι που αποδεικνύεται από την ανικανότητα του εγκεφάλου, να κατανοήσει την ύπαρξη του συμπαντικού απείρου, εφ' όσον ο προγραμματισμός του, του καθιστά κατανοητά μόνο τα πεπερασμένα σύνολα.

Σε ένα σύμπαν χωρίς χώρο και χρόνο (με τις έννοιες που εμείς τους δίνουμε) όπως στην ουσία έχει αποδειχτεί ότι είναι το σύμπαν, η έννοια του θανάτου, του τέλους, πολύ απλά δεν υφίσταται λένε οι ειδικοί. Υφίσταται η εμπειρία του θανάτου, όπως τον βιώνουμε με το συγκεκριμένης λειτουργίας εγκέφαλο μας, αλλά κατά πόσο αυτή η εμπειρία, ανταποκρίνεται σε μια αντικειμενική πραγματικότητα, για την οποία δεν έχουμε εργαλεία κατανόησης;

Ο ίδιος ο Αϊνστάιν είχε παραδεχτεί με αφορμή το θάνατό ενός φίλου του, του Μπέσο:

Ο Μπέσο έφυγε από αυτόν τον παράξενο κόσμο, λίγο πριν από μένα. Αλλά αυτό δε σημαίνει τίποτα. Άνθρωποι σαν κι εμάς, γνωρίζουμε ότι ο διαχωρισμός ανάμεσα στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, είναι απλά και μόνο μια πεισματάρικη ψευδαίσθηση

Σύμφωνα με τη μελέτη των επιστημόνων, η αθανασία δεν είναι μια διαρκής ύπαρξη σε έναν κόσμο δίχως τέλος γιατί πολύ απλά σαν έννοια, κατοικεί έξω από την έννοια του χρόνου όπως τον ξέρουμε. Σε έναν κόσμο έξω από την αντιληπτική μας ικανότητα, κι από ότι θεωρούμε πραγματικό και μη.Όσο δεδομένη είναι η περιορισμένη μας ικανότητα στον προσδιορισμό της πραγματικότητας άλλο τόσο είναι και η ικανότητά μας στον προσδιορισμό της μη πραγματικότητας.

Αυτής που δεν περιορίζεται από το χώρο, το χρόνο και τους νόμους ενός χιλιοστού του σύμπαντος, αλλά επεκτείνεται σε ολόκληρη την δημιουργία και τις παράλληλες, άπειρες όπως και ο χωροχρόνος, μορφές της.

arouraios.gr

Η γαλαξιακή μας «γειτονιά»

Ο γαλαξίας στον οποίο ανήκει το ηλιακό μας σύστημα, ο επονομαζόμενος και Milky Way, βρίσκεται στο μέσο ενός δακτυλίου δώδεκα τεραστίων γαλαξιών, που έλαβε το όνομα «Συμβούλιο Γιγάντων» από τους αστρονόμους.

Ο Milky Way αποτελείται από 300 δισεκατομμύρια άστρα μεταξύ των οποίων και ο δικός μας, ζωοδότης Ήλιος και υπολογίζεται ότι έχει διάμετρο 100.000 ετών φωτός.
 Αποτελεί τον δεύτερο μεγαλύτερο γαλαξία -μετά τη γειτονική μας Ανδρομέδα η οποία έχει διπλάσιο αριθμό αστέρων- στην Τοπική Ομάδα της “γειτονιάς” μας η οποία έχει διάμετρο τριών εκατομμυρίων ετών φωτός.

Τον όρο Τοπική Ομάδα χρησιμοποίησε για πρώτη φορά ο Έντουιν Χαμπλ στο 1936 για να περιγράψει μια ομάδα νεφελωμάτων αποκομμένη από το γενικό πεδίο. Η δική μας Τοπική Ομάδα αποτελείται από 54 συνολικά γαλαξίες.

Σύμφωνα με νέα μελέτη του Μάρσαλ ΜακΚολ, καθηγητή Αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο της Υόρκης στη Βρετανία που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Monthly Notices of the Royal Astronomical Society» ο γαλαξίας μας και η Ανδρομέδα περιβάλλονται από 12 μεγάλους γαλαξίες.

Οι γαλαξίες αυτοί διατάσσονται πάνω σε έναν δακτύλιο διαμέτρου 24 εκατομμυρίων χιλιομέτρων περίπου και έλαβαν την ονομασία “Συμβούλιο Γιγάντων”» από τον ερευνητή.

Η ανακάλυψη των γαλαξιών αυτών έγινε στο πλαίσιο της χαρτογράφησης των λαμπερότερων γαλαξιών που βρίσκονται σε ακτίνα 35 εκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη.

Τα αποτελέσματα θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην κατανόηση της διαδικασίας σχηματισμού του Γαλαξία και άλλων τοπικών ομάδων γαλαξιών -μια διαδικασία που πιστεύεται ότι πυροδοτήθηκε από τη λεγόμενη σκοτεινή ύλη, ένα υποθετικό υλικό άγνωστης σύστασης που υπερβαίνει την κανονική ύλη στο Σύμπαν σε αναλογία τουλάχιστον 5 προς 1.

Αν κανείς κοιτάξει το Σύμπαν σε μεγάλη κλίμακα βλέπει ότι οι γαλαξίες δεν είναι τυχαία κατανεμημένοι, αλλά διατάσσονται πάνω στον λεγόμενο Κοσμικό Ιστό: έναν «σκελετό» που θυμίζει σφουγγάρι και αποτελείται από γιγάντια νήματα αερίου, ανάμεσα στα οποία υπάρχουν αχανείς κενοί χώροι.


ΠΗΓΗ: econews.gr

Μετεωρίτες τα «μύρτιλλα» του Αρη

Πριν από περίπου δέκα χρόνια ο ρομποτικός εξερευνητής Opportunity εντόπισε στον κρατήρα Endeavour του Αρη ένα πλήθος μικρών σφαιριδίων η παρουσία και… φύση των οποίων καλύπτεται από μυστήριο.
Η όψη και το χρώμα αυτών των σφαιριδίων παραπέμπουν σε… μύρτιλλα και έτσι ονομάστηκαν «τα μύρτιλλα του Αρη». Νέα μελέτη ίσως λύνει το μυστήριο.

Τα σφαιρίδια

Μετά τον εντοπισμό τους ειδικοί της NASA ανέφεραν ότι αυτά τα σφαιρίδια φαίνεται ότι έχουν «τραγανό» εξωτερικό περίβλημα και είναι πιο μαλακό το εσωτερικό τους. Επιπλέον, αν και μοιάζουν ίδια, έχουν διαφορετική δομή και σύσταση.
Εξ αρχής πολλοί ειδικοί έσπευσαν να συνδέσουν αυτά τα σφαιρίδια με την παρουσία νερού στην επιφάνεια του Αρη πριν από εκατοντάδες ή και δισεκατομμύρια έτη θεωρώντας ότι το νερό τα… σμίλεψε.
Μια εναλλακτική θεωρία είναι ότι τα σφαιρίδια αυτά σμιλεύτηκαν όχι από νερό αλλά από μάγμα ηφαιστειακών εκρήξεων.
Επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Χαβάης πιστεύουν ότι βρήκαν τη λύση του μυστηρίου αναφέροντας ότι αυτά τα σφαιρίδια είναι θραύσματα ενός μετεωρίτη που διαλύθηκε στην ατμόσφαιρα του Κόκκινου Πλανήτη. Η θεωρία τους δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Planetary and Space Science».
Πάντως ορισμένοι ειδικοί υποστηρίζουν ότι οι ερευνητές στη μελέτη τους αγνόησαν σημαντικά δεδομένα και έτσι πιθανότατα έχουν καταλήξει σε λάθος συμπεράσματα.

ΠΗΓΗ: tovima.gr

Το μεγαλείο του Βορείου Σέλας

Εντυπωσιακές φωτογραφίες από το μαγευτικό Βόρειο Σέλας να απλώνεται πάνω από τους λόφους και τις λίμνες του Κάιθνες, στη Σκωτία, απαθανάτισε ο πολωνός φωτογράφοςΜασιέγ Βινιάρτζιζκ.

Σύμφωνα με τον ίδιο, πρόκειται για το πιο θεαματικό σέλας που έχει καταγραφεί την τελευταία δεκαετία. Συνδυάζοντας ομοιόμορφα περί τις 2.000 λήψεις, ο Βινιάρτζιζκ δημιούργησε ένα βίντεο time-lapse, το οποίο αποκαλύπτει τον μαγικό «καμβά» των ουρανών.

Φαινόμενο ουράνιας «ζωγραφικής»

Το σέλας αποτελεί μια ηλεκτρομαγνητική καταιγίδα η οποία πλήττει την ατμόσφαιρα βόρειων ή νότιων περιοχών, σχηματίζοντας το Βόρειο ή το Νότιο Σέλας αντίστοιχα. Πρόκειται δηλαδή για έναν βομβαρδισμό των υψηλών ατμοσφαιρικών στρωμάτων από ηλεκτρόνια που προέρχονται από ρεύματα φορτισμένων σωματιδίων (κυρίως πυρήνες υδρογόνου και ηλεκτρόνια) από τον Ήλιο.

Ο λεγόμενος ηλιακός άνεμος, γνωστός και ως μαγνητική καταιγίδα, «συγκρούεται» με το μαγνητικό πεδίο της Γης, οδηγώντας στον εγκλωβισμό των ηλεκτρονίων γύρω από τους μαγνητικούς της πόλους και την εισχώρηση των πυρήνων υδρογόνου στην ατμόσφαιρα. Τα ηλεκτρόνια που διεισδύουν στα υψηλά στρώματα της ατμόσφαιρας διεγείρουν τα άτομα οξυγόνου και αζώτου που υπάρχουν στα συγκεκριμένα ύψη (100 χλμ. και άνω, πάνω από την επιφάνεια της Γης) προκαλώντας ένα φαντασμαγορικό υπερθέαμα στους αιθέρες.

 Ο φωτεινός θησαυρός της Σκωτίας

Το μαγευτικό Βόρειο Σέλας που κατέγραψε ο πολωνός φωτογράφος, όπως φαίνεται στο βίντεο, συνοδεύεται από μια πανδαισία χρωμάτων. Συνήθως η χρωματική τους παλέτα ξεκινάει από μια απαλή απόχρωση πρασίνου και ροζ και διανθίζεται με κόκκινες, κίτρινες, μπλε και μοβ πινελιές. Το χρώμα του φωτεινού ουράνιου «έργου τέχνης» αποκαλύπτει πολλές φορές την απόσταση του φαινομένου από το έδαφος.

«Ηταν το καλύτερο σέλας που έχω παρακολουθήσει ποτέ. Δεν έχω ξαναδεί κάτι τόσο εντυπωσιακό» αναφέρει ο Βινιάρτζιζκ. «Εξαιτίας της χαμηλής φωτορύπανσης στη Σκωτία, το Βόρειο Σέλας φαίνεται σε όλο του το μεγαλείο».

Ο φωτογράφος εστίασε στους γραφικούς βράχους και στα κάστρα του Κέιθνες, καταγράφοντας παράλληλα τη θεαματική ουράνια δραστηριότητα ακριβώς από πάνω τους.

«Στο Κέιθνες, είχα αρχικά έρθει για δουλειά. Τότε δεν είχα ιδέα ότι η συγκεκριμένη περιοχή έκρυβε αυτόν τον ουράνιο “θησαυρό”. Πρόκειται για την ιδανική περιοχή για κάτι τέτοιο, η οποία μου επέτρεψε να δώσει ζωή στο χόμπι μου» καταλήγει ο ίδιος.

Πηγή: tovima.gr

Φωτογραφίες από τις εσχατιές του ηλιακού μας συστήματος

Τα διαστημόπλοια Voyager, 11 δισεκατομμύρια μίλια μετά...

Τα δύο διαστημικά σκάφη Voyager εκτοξεύτηκαν το 1977 για να εξερευνήσουν τους πλανήτες στα βάθη του ηλιακού μας συστήματος.

Στην αποστολή τους, που μετρά 35 ολόκληρα χρόνια αδιάκοπης πτήσης, έχουν καταγράψει μοναδικές εικόνες, στέλνοντας πίσω στη Γη φωτογραφίες και επιστημονικά δεδομένα που δεν θα ήταν αλλιώς δυνατό να αποτυπωθούν.

Στα 11,5 δισεκατομμύρια μίλια που έχουν διανύσει μέχρι στιγμής στα πέρατα του ηλιακού μας συστήματος συνάντησαν πολλά και είδαν ακόμα περισσότερα.

Ας δούμε μια σειρά από μοναδικές φωτογραφίες που έχουν στείλει πίσω στους γήινους...



Τεχνικός τσεκάρει τις τελευταίες λεπτομέρειες του δοκιμαστικού μοντέλου του διαστημικού σκάφους Voyager, στις εγκαταστάσεις SAEF-1 του Kennedy Space Centre στο Ακρωτήριο Κανάβεραλ.



Εκτοξευόμενο από το Kennedy Space Centre με τη βοήθεια του πυραύλου Titan, το Voyager 1 ήταν το δεύτερο από τα δύο διαστημικά σκάφη που εγκατέλειψαν τη Γη το 1977 με αποστολή τη διερεύνηση των πλανητών στα βάθη του ηλιακού μας συστήματος. Στη διάρκεια της αποστολής, το Voyager 1 θα περνούσε το Voyager 2 στο ταξίδι τους στον Δια, με το Voyager 1 να κάνει την κοντινότερη προσέγγιση στον θηριώδη πλανήτη τον Μάρτιο του 1979, περνώντας 278.000 μίλια από την επιφάνεια του πλανήτη, πριν συνεχίσει την αναζήτησή του για τον Κρόνο.



Η φωτογραφία, που καταγράφηκε από το Voyager 1, απεικονίζει σε «κοντινό» τη Μεγάλη Κόκκινη Κηλίδα του Δία, μια καταιγίδα που μαίνεται στην ατμόσφαιρα του θηριώδη πλανήτη εδώ και 300 χρόνια!



Τα «δαχτυλίδια» του Δία είναι αθέατα από τη Γη και δεν παρουσιάζουν την ίδια δομή με τα αντίστοιχα του Κρόνου ή του Ουρανού. Οι δακτύλιοι αυτοί απαρτίζονται από διαστημικό κονιορτό και τμήματα βράχων.



Οι δακτύλιοι του Κρόνου, όπως καταγράφηκαν στις 22 Αυγούστου 1981, κάπου 2,5 εκατομμύρια μίλια μακριά...



Ο Ποσειδώνας και ο Τρίτωνας τρεις μέρες μετά την προσέγγισή τους...



Ο Κρόνος από το Voyager 2.



Ο Δίας και οι δορυφόροι του, Ιώς, Ευρώπη, Γανυμήδης και Καλλιστώ, όπως φάνηκαν από τα διαστημόπλοια Voyager.



Τα Voyager 1 και 2 ταξιδεύουν στο διάστημα εδώ και 35 χρόνια και έχουν διανύσει μέχρι στιγμής 11,5 και 9,5 δισεκατομμύρια μίλια, αντίστοιχα.