Απέραντος, παρθένος βάλτος: Τυρφώνας στο μέγεθος της Ελλάδας κρυβόταν στο Κονγκό

Ακόμα και στα τέλη της ξηρής περιόδου, το έδαφος παραμένει μουσκεμένο και κατάφυτο 

(Πηγή: Simon Lewis, University of Leeds) 

 

Μπραζαβίλ

Μια γιγάντια βαλτώδης έκταση που εντοπίστηκε σε δορυφορικές φωτογραφίες εξερευνήθηκε για πρώτη φορά στη Δημοκρατία του Κονγκό. Ο άγνωστος ως σήμερα τυρφώνας έχει έκταση 100 με 200 χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα, είναι δηλαδή πιθανώς μεγαλύτερος από την Ελλάδα.

«Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι υπάρχουν ακόμα περιοχές του πλανήτη που παραμένουν αχαρτογράφητες» σχολίασε στο BBC ο Δρ Σάιμον Λιούις του Πανεπιστημίου του Λιντς, το οποίο συμμετείχε στην αποστολή τον περασμένο Απρίλιο.

«Λίγοι άνθρωποι αποτολμούν να μπουν σε αυτούς τους δύσβατους βάλτους» επισημαίνει.

 Οι τυρφώνες είναι βαλτώδεις εκτάσεις γεμάτες φυτικό υλικό σε κατάσταση μερικής αποσύνθεσης λόγω της έλλειψης οξυγόνου. Τα ιδιαίτερα αυτά οικοσυστήματα κινδυνεύουν σε πολλές περιοχές του κόσμου από τις αποξηράνσεις και την εξαγωγή τύρφης -σε βαθμό που ορισμένοι φορείς ζητούν την κατάργηση της τύρφης ως συστατικού σε χώματα για γλάστρες.

Στη Δημοκρατία του Κονγκό (Κονγκό-Μπραζαβίλ), όμως, ο απέραντος τυρφώνας φαίνεται ότι παραμένει ασφαλής, κυρίως λόγω της απομόνωσής του και του δύσβατου της περιοχής.

«Μπορεί κανείς να περπατήσει σε αυτές τις περιοχές μόνο δύο μήνες το χρόνο, ακριβώς στο τέλος της ξηρής περιόδου [...] Ακόμα και τότε ο βάλτος παραμένει υγρός κάθε μέρα» αναφέρει ο Δρ Λιούις.

Η ομάδα του είχε να αντιμετωπίσει κροκόδειλους, ελέφαντες και γορίλες, όμως το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν τα βρεγμένα πόδια.

«Παραμείναμε μέσα στον βάλτο για τρεις εβδομάδες, και η μόνη ώρα που τα πόδια μας ήταν στενά ήταν όταν κοιμόμασταν στις σκηνές μας. Για να στήσουμε τις σκηνές έπρεπε να κατασκευάσουμε πλατφόρμες, καθώς το έδαφος ήταν μόνιμα μουσκεμένο» θυμάται.

Οι ερευνητές υπολογίζουν ότι το στρώμα τύρφης έχει πάχος γύρω στα επτά μέτρα και περιέχει δισεκατομμύρια τόνους οργανικού υλικού.

Η τύρφη εκτιμάται ότι συσσωρεύεται στον βάλτο εδώ και 10.000 χρόνια και η μελέτη της θα μπορούσε να προσφέρει στοιχεία για το ρόλο της ζούγκλας του Κονγκό στο τοπικό και παγκόσμιο κλίμα.

Newsroom ΔΟΛ

Ο εξωτικός κόσμος των εξωπλανητών

 

Καθημερινά ανακαλύπτονται πλανήτες μακριά από το ηλιακό μας σύστημα, ορισμένοι εκ των οποίων έχουν εντυπωσιακά όσο και «παράξενα» χαρακτηριστικά.

Ας δούμε τους εξωπλανήτες που προκαλούν το μεγαλύτερο ενδιαφέρον των ειδικών και εξάπτουν τη φαντασία.

Ο πλανήτης που δεν έπρεπε να υπάρχει!

Διεθνής ομάδα αστρονόμων με επικεφαλής επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Αριζόνα ανακάλυψε έναν πλανήτη που οι ειδικοί λένε ότι κανονικά δεν έπρεπε να υπάρχει!

Ο πλανήτης που εντόπισαν έλαβε την κωδική ονομασία HD 106906b.

Πρόκειται για έναν πλανήτη-βρέφος αφού σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ερευνητών δημιουργήθηκε μόλις πριν από 13 εκατομμύρια έτη ενώ η Γη μας είναι αισίως... 4,5 δισ. ετών.

Ο HD 106906b είναι ένας γίγαντας με μάζα 11 φορές μεγαλύτερη από εκείνη του Δία. Αυτό που έχει κάνει τους επιστήμονες να απορούν είναι η θέση στην οποία βρίσκεται στο πλανητικό σύστημα όπου ανήκει.

Οι ερευνητές υπολόγισαν ότι βρίσκεται περίπου 650 φορές πιο μακριά από το μητρικό του άστρο από ό,τι η Γη από τον Ηλιο.

Η ύπαρξη ενός τέτοιου μεγέθους πλανήτη σε τόσο μεγάλη απόσταση από το μητρικό του άστρο προβληματίζει τους ειδικούς. Οι πλανήτες δημιουργούνται από την ύλη (σκόνη, αέρια) που υπάρχει στον κοσμικό δίσκο που δημιουργείται γύρω από ένα νεογέννητο άστρο.

Η περισσότερη ύλη συγκεντρώνεται στον πυρήνα και τα εσωτερικά στρώματα του δίσκου. Στα εξωτερικά του στρώματα δεν υπάρχουν μεγάλες ποσότητες ύλης ή τουλάχιστον τέτοιες που να επιτρέπουν τον σχηματισμό ενός γιγάντιου πλανήτη όπως ο HD 106906b.

Αν το σύστημα στο οποίο ανήκει ο HD 106906b ήταν δυαδικό, δηλαδή αν υπήρχαν δύο άστρα σε αυτό, η ύπαρξή του θα μπορούσε να εξηγηθεί. Ομως πρόκειται για ένα πλανητικό σύστημα με ένα άστρο, παρόμοιο μάλιστα με τον Ηλιο.

«Αυτό το πλανητικό σύστημα παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον επειδή κανένα μοντέλο σχηματισμού πλανητών ή άστρων δεν εξηγεί αυτό που βλέπουμε» αναφέρει η Βανέσα Μπέιλι, επικεφαλής της μελέτης.

Ο πλανήτης-σβούρα!

Ο Beta Pictoris B ανακαλύφθηκε το 2008. Πρόκειται για έναν εξωπλανήτη που κινείται γύρω από ένα άστρο το οποίο βρίσκεται σε απόσταση 63 ετών φωτός από τη Γη.

Νέες παρατηρήσεις σε αυτόν αποκαλύπτουν εντυπωσιακά στοιχεία. Περιστρέφεται πιο γρήγορα από οποιονδήποτε άλλον από τους περίπου χίλιους εξωπλανήτες που έχουν ανακαλυφθεί ως σήμερα.

Ο Beta Pictoris B είναι ένας γίγαντας αερίου με μέγεθος περίπου 7 φορές μεγαλύτερο από εκείνο του Δία.

Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Λέιντεν στην Ολλανδία χρησιμοποίησαν το πολύ ισχυρό τηλεσκόπιο VLT στη Χιλή για να μελετήσουν τον Beta Pictoris B. Εκαναν μια σειρά από ανακαλύψεις όπως ότι διαθέτει πυκνή ατμόσφαιρα που κυριαρχείται από σκόνη ενώ η θερμοκρασία σε αυτόν ξεπερνάει τους 1.300 βαθμούς Κελσίου.

Το πιο εντυπωσιακό χαρακτηριστικό του Beta Pictoris B όμως είναι η ταχύτητα με την οποία περιστρέφεται γύρω από τον άξονά του. Σύμφωνα με τους ερευνητές, ο πλανήτης κινείται με ταχύτητα 25 χλμ./δευτ.

Αυτό σημαίνει ότι ολοκληρώνει μια πλήρη περιστροφή γύρω από τον εαυτό του σε μόλις 8 ώρες και είναι ο ταχύτερα περιστρεφόμενος εξωπλανήτης που γνωρίζουμε.

Ο τρελο-πλανήτης

Εναν από τους πιο παράξενους όσο και ενδιαφέροντες επιστημονικά πλανήτες ανακάλυψε ομάδα αστρονόμων στις ΗΠΑ.

Πρόκειται για έναν πλανήτη με πραγματικά «τρελή» κίνηση γύρω από τον άξονά του με αποτέλεσμα οι καιρικές μεταβολές να είναι κυριολεκτικά ακαριαίες. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι είναι πιθανό σε αυτόν τον πλανήτη οι εποχές να αλλάζουν μέσα σε λίγες ώρες!

Οι ερευνητές με επικεφαλής τον Βέσιλιν Κριστόφ που εργάζεται στο Ινστιτούτο Επιστημών του Διαστήματος στη Βαλτιμόρη και στο Πανεπιστήμιο Τζονς Χόπκινς εντόπισαν αυτόν τον παράξενο πλανήτη στον αστερισμό του Κύκνου.

Ο Kepler - 413b, όπως ονομάστηκε, βρίσκεται σε απόσταση 2.300 ετών φωτός από εμάς και ανήκει σε ένα δυαδικό αστρικό σύστημα. Ο πλανήτης ολοκληρώνει μια περιστροφή γύρω από τα δύο μητρικά του άστρα (έναν πορτοκαλί και έναν ερυθρό νάνο) σε 66 ημέρες.

Αυτό σημαίνει ότι βρίσκεται πολύ κοντά στα δύο άστρα και οι συνθήκες σε αυτόν (θερμοκρασία, βαρυτικές δυνάμεις κ.ά.) είναι κατά πάσα πιθανότητα απαγορευτικές για την ανάπτυξη ζωής.

Καυτό «γυαλί» σε γαλάζιο βόλο

Ο εξωπλανήτης HD 189733b βρίσκεται σε απόσταση 63 ετών φωτός από τη Γη. Ο πλανήτης ανήκει σε μια κατηγορία σωμάτων που ονομάζονται «καυτοί Δίες» - γίγαντες από αέριο που κινούνται σε πολύ μικρή απόσταση από το μητρικό τους άστρο.

Οι παρατηρήσεις αποκάλυψαν ότι ο HD 189733b έχει κοινά χρωματικά χαρακτηριστικά με τη Γη, είναι δηλαδή ένας «γαλάζιος βόλος».

Οι ειδικοί έκαναν τότε την εκτίμηση ότι το χρώμα του HD 189733b οφείλεται σε μια βροχή καυτού λιωμένου γυαλιού που πέφτει μόνιμα στον πλανήτη.

Μελέτη επιστημόνων του Κέντρου Αστροφυσικής Harvard-Smithsonian επιβεβαίωσαν την ύπαρξη του φαινομένου ενώ επιπλέον αναφέρουν ότι στον πλανήτη δημιουργείται σέλας και μάλιστα το φαινόμενο είναι πιθανό να έχει μεγάλο εύρος, πολύ μεγαλύτερο από εκείνο του σέλαος στη Γη.

ΠΗΓΗ: tovima.gr

Διπλάσιο πάγο χάνει η Ανταρκτική

Η Ανταρκτική χάνει 159 δισ. τόνους πάγου τον χρόνο, ποσότητα διπλάσια από αυτή που εκτιμούσαν οι επιστήμονες.
Στο συμπέρασμα αυτό καταλήγει νέα μελέτη η οποία εξέτασε δεδομένα των τριών τελευταίων ετών από τον δορυφόρο Cryosat του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA).
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ειδικών, η τήξη μιας τέτοιας ποσότητας πάγου μεταφράζεται σε άνοδο της θαλάσσιας στάθμης κατά 0,45 χιλιοστά τον χρόνο, μόνο από τη Λευκή Ηπειρο.
Η νέα μελέτη, η οποία έρχεται από επιστήμονες του Κέντρου Πολικών Παρατηρήσεων και Μοντέλων της Βρετανίας και δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Geophysical Research Letters», επιβεβαιώνει τα αποτελέσματα δυο άλλων ερευνητικών εργασιών από αμερικανούς επιστήμονες οι οποίες διαπιστώνουν ότι η κατάρρευση των πάγων της Δυτικής Ανταρκτικής είναι μη αναστρέψιμη.
Η μία έχει γίνει δεκτή προς δημοσίευση στην ίδια επιθεώρηση και ανακοινώθηκε με έκτακτη συνέντευξη Τύπου την περασμένη εβδομάδα από τη NASA ενώ η άλλη δημοσιεύθηκε από ομάδα του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον στην επιθεώρηση «Nature».
Η τελευταία δημοσίευση είναι ωστόσο ευρύτερη - αντί να εστιάζει στη Δυτική Ανταρκτική, όπως οι προηγούμενες, καλύπτει συνολικά ολόκληρη την ήπειρο και μάλιστα διαπιστώνει διαφορές στον ρυθμό της τήξης των πάγων στα διάφορα σημεία της.
Οι ερευνητές από τη Βρετανία μοίρασαν την Ανταρκτική σε τρεις περιοχές: τη Δυτική Ανταρκτική, την Ανατολική Ανταρκτική και τη Χερσόνησο της Ανταρκτικής (τη λωρίδα γης που προχωρεί προς τη Νότια Αμερική).
Οπως αναφέρουν, τα δεδομένα του Cryosat δείχνουν ότι και οι τρεις αυτές περιοχές χάνουν πάγο (κατά μέσο όρο εκτιμάται ότι το παγοκάλυμμα μειώνεται σχεδόν 2 εκατοστά τον χρόνο), όμως οι απώλειες παρουσιάζουν μεγάλες διαφορές.
Συγκεκριμένα, από το 2010 ως το 2013 η Δυτική Ανταρκτική έχασε περίπου 134 δισ. τόνους πάγο τον χρόνο, η Ανατολική Ανταρκτική έχασε 3 δισ. τόνους πάγου τον χρόνο και η Χερσόνησος της Ανταρκτικής 23 δισ. τόνους πάγου τον χρόνο.
Η μέση τιμή της λέπτυνσης του πάγου στη Δυτική Ανταρκτική έχει αυξηθεί σε σχέση με τις προηγούμενες μετρήσεις ενώ η ετήσια απώλεια πάγου στην ίδια περιοχή είναι κατά ένα τρίτο μεγαλύτερη από ό,τι έδειχναν οι μετρήσεις που είχαν γίνει στην πενταετία που είχε προηγηθεί της εκτόξευσης του Cryosat.
Το ότι η Δυτική Ανταρκτική χάνει περισσότερο πάγο από ό,τι η υπόλοιπη ήπειρος δεν αποτέλεσε έκπληξη για τους επιστήμονες.
Η περιοχή αυτή θεωρείται ιδιαίτερα ευάλωτη από τη δεκαετία του 1960, όταν άρχισαν να γίνονται παρατηρήσεις εκεί.
Το πιο ασταθές τμήμα της είναι ο Κόλπος Αμουνδσεν, ο οποίος περιλαμβάνει έξι από τους μεγαλύτερους και ταχύτερα κινούμενους παγετώνες του πλανήτη.
Οι δυο μελέτες της περασμένης εβδομάδας είχαν εστιάσει το ενδιαφέρον τους εκεί και είχαν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η κατάρρευση των συγκεκριμένων παγετώνων είναι μη αναστρέψιμη και θα επέλθει μέσα στους επόμενους αιώνες.
Τα ευρήματα από τα δεδομένα του Cryosat φαίνονται να «δένουν» με τις προηγούμενες διαπιστώσεις αφού αποκαλύπτουν ότι αυτό το «κομμάτι» της Δυτικής Ανταρκτικής χάνει τον πάγο του ταχύτερα από οποιοδήποτε άλλο.
«Διαπιστώσαμε ότι οι απώλειες πάγου εξακολουθούν να είναι πιο έντονες στους ταχέως κινούμενους παγετώνες του τομέα της Θάλασσας Αμουνδσεν, με τιμές λέπτυνσης 4-8 μέτρα τον χρόνο κοντά στη γραμμή εδάφους - στο σημείο όπου οι ροές πάγου αφήνουν τη στεριά και αρχίζουν να επιπλέουν στη θάλασσα - των παγετώνων Πάιν Αϊλαντ, Θουέιτς και Σμιθ» δήλωσε σε δελτίο Τύπου ο Μάλκομ Μακ Μίλαν από το Πανεπιστήμιο του Λιντς στη Βρετανία, κύριος συγγραφέας της μελέτης.
Στον παγετώνα Σμιθ μάλιστα τα δεδομένα του Cryosat δείχνουν «πτώση» 9 μ. τον χρόνο.
«Αν και έχουμε πλέον την τύχη, μέσω του Cryosat, να μπορούμε να παρακολουθούμε σε επίπεδο ρουτίνας τα πολικά παγοκαλύμματα, η αυξημένη λέπτυνση που ανιχνεύσαμε στη Δυτική Ανταρκτική αποτελεί ανησυχητική εξέλιξη» τόνισε ο καθηγητής Αντριου Σέπαρντ από το Πανεπιστήμιο του Λιντς, επικεφαλής της μελέτης.
Ο δορυφόρος Cryosat, ο οποίος τέθηκε σε τροχιά το 2010, διαθέτει έναν εξελιγμένο υψομετρητή ραντάρ ο οποίος μπορεί να μετράει με εξαιρετική λεπτομέρεια τις διαφορές ύψους στην επιφάνεια του πάγου προσφέροντας έτσι στους επιστήμονες τη δυνατότητα να καταγράφουν τις μεταβολές στον όγκο του παγοκαλύμματος με πρωτοφανή ακρίβεια.
Ο δορυφόρος παρατηρεί σχεδόν ολόκληρη την Ανταρκτική (για να είμαστε απολύτως ακριβείς το 96% της ηπείρου, φθάνοντας σε απόσταση 215 χλμ. από τον Νότιο Πόλο) ενώ έχει αυξημένη κάλυψη στις ακτές, όπου σημειώνεται και η μεγαλύτερη απώλεια πάγου.
ΠΗΓΗ: tovima.gr

Τα μυστήρια της Πεντέλης

Το βουνό της Πεντέλης

Η Πεντέλη είναι το δεύτερο ψηλότερο βουνό της Αττικής με ύψος 1107μ. Βρίσκεται στη βορειοδυτική πλευρά του λεκανοπεδίου της Αττικής. Η Πεντέλη είναι ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια στον ελλαδικό χώρο. Εδώ και δεκαετίες οι κάτοικοι της περιοχής αναφέρουν την εμφάνιση περίεργων φώτων και θορύβων. Εκατοντάδες αναφορές, μαρτυρίες, αλλά και πειράματα από ερευνητές του είδους. Σίγουρα πολλοί θα έχετε ακούσει για το πασίγνωστο και αποδεδειγμένο πλέον φαινόμενο του σταματημένου αμαξιού που σε συγκεκριμένη πλευρά του βουνού αντί να πέφτει λόγω της κλίσης ή της πλαγιάς, αυτό ανεβαίνει λόγω των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων στην περιοχή.

Το βουνό της Πεντέλης. Η Πεντέλη είναι ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια στον ελλαδικό χώρο.

Από τα αρχαία ακόμα χρόνια έχουν παρατηρηθεί υπερφυσικά φαινόμενα στην εν λόγω περιοχή. Ας μην ξεχνάμε ότι από εκεί πάρθηκαν τα ιερά μάρμαρα για την κατασκευή του Παρθενώνα, στον οποίο ποτέ δεν έχει κάτσει κάποιο περιστέρι ή άλλο πτηνό, πράγμα ανεξήγητο. Επίσης ενδιαφέρουσα είναι και η ετυμολογία της λέξης Βριλήσσια. Προέρχεται από τη λέξη Βριλ, τον λαό που στα αρχαία χρόνια πίστευαν ότι ζούσε κάτω από τους πρόποδες της Πεντέλης. Αν τώρα λάβουμε υπόψη και τη θεωρία της "κούφιας Γης", μπορούμε να καταλάβουμε γιατί ο ληστής Νταβέλης είχε διαλέξει τη σπηλιά στο συγκεκριμένο βουνό για κρυψώνα του. Η ονομασία της Πεντέλης παλιότερα, ήταν και Βριλίσιον όρος. Υπάρχουν αρκετές εκδοχές για την προέλευση του ονόματος της Πεντέλης. Οι πιο γνωστές, είναι: "Πύλη εν τέλι" "Πέντε Έλη" "Πύλη εν τω τέλι" Η εκδοχή ότι λέξη "Πεντέλη" προέρχεται ετυμολογικά από την φράση "Πύλη εν τέλος " αναφέρεται και στο βιβλίο "Κούφια Γη" του Παντελή Γιαννουλάκη.

Η σπηλιά του Νταβέλη

Στη νοτιοδυτική πλευρά του βουνού, σε υψόμετρο 720μ., βρίσκεται η "Σπηλιά του Νταβέλη". Το σπήλαιο αυτό, πριν ονομαστεί έτσι, ονομαζόταν "Σπήλαιο των Αμώμων", δηλαδή των αγνών και αναμάρτητων, γιατί μόνο αυτοί μπορούσαν να εισέλθουν εκεί. Τώρα, για ποιο λόγο είχε αυτή την περίεργη ονομασία, είναι άγνωστο και περίεργο. Φημολογείται ότι ο περιβόητος λήσταρχος Νταβέλης στα μέσα του περασμένου αιώνα είχε ανακαλύψει υπόγεια περάσματα στη σπηλιά, που οδηγούσαν στην Αθήνα, αλλά και άλλες δυνάμεις, φυσικές και μη, που τον βοηθούσαν στους σκοπούς του. Το σπήλαιο έχει διαστάσεις περίπου 45x62 μέτρα και εξερευνήθηκε για πρώτη φορά από το ζεύγος Πετρόχειλου το 1935. Όπως διαβεβαιώνουν οι μελετητές δεν βρήκαν καμία στοά που να οδηγεί προς την Αθήνα. Πάντως αντίθετα με τα παραπάνω, η θεωρία της "κούφιας Γης" επιβεβαιώνεται μέρα με τη μέρα και από τον μετροπόντικα που συνέχεια έπεφτε σε κενά κάτω από το έδαφος και σε αρχαιολογικούς χώρους. Έχει παρατηρηθεί να υπάρχουν κάποια δεδομένη στιγμή στη σπηλιά του Νταβέλη ορισμένα περάσματα που οδηγούν στα ενδότερα του βουνού και λίγο αργότερα να είναι σα να μην υπήρξαν ποτέ...

Το πρώτο πράγμα που αντικρίζει κανείς όταν επισκεφτεί την σπηλιά του Νταβέλη.

Παρακάτω, με τη βοήθεια του Google Maps, μπορείτε να δείτε την διαδρομή που ακολουθεί κάποιος για να φτάσει από τη Νέα Πεντέλη (σημείο Α), στη σπηλιά του Νταβέλη(σημείο Β).


View Larger Map

Αν θέλετε να κατεβάσετε τον παραπάνω χάρτη στον Υπολογιστή σας, μπορείτε να κάνετε κλικ στην παρακάτω εικόνα.

Χάρτης από το Goole Maps όπου φαίνεται η διαδρομή προς την σπηλιά του Νταβέλη

Η ιστορία της "σπηλιάς του Νταβέλη", πρωτοήρθε στο κοινό προς το τέλος της δεκαετίας του 60 ή στης αρχές της δεκαετίας του 70. Υπάρχουν εκατοντάδες αναφορές από τους κατοίκους της περιοχής, για "παράξενα φώτα" στον ουρανό, μικρά ανθρωποειδοί, παράξενους ήχους, φαντάσματα, κλπ.... Μέσα στο σπήλαιο, υπάρχουν μεγάλες ανωμαλίες στο μαγνητικό πεδίο και μια ισχυρή μυρωδιά από όζον στην είσοδο.

H σπηλιά του Νταβέλη. Bρίσκεται στη νοτιοδυτική πλευρά του βουνού, σε υψόμετρο 720μ.

Σε κάποια σημεία κοντά στην σπηλιά του Νταβέλη το ποσοστό της ραδιενέργειας σε έδαφος και αέρα είναι ελαφρώς ανεβασμένο σε σχέση με το κανονικό ποσοστό, ενώ στην ίδια συγκεκριμένη περιοχή, φημολογείται ότι αν περιφέρει κάποιος μία λάμπα φθορίου υπάρχουν καλές πιθανότητες να ανάψει μόνη της! Επίσης υπάρχουν μαρτυρίες περαστικών για μυστηριώδεις τοπικούς στροβίλους διαμέτρου ενός μέτρου (κόκκινου, συνήθως, χρώματος), οι οποίοι δεν δικαιολογούνται αφού συμβαίνουν ακόμα και καλοκαιρινές μέρες, ενώ εκατό μέτρα πιο δίπλα υπάρχει πλήρης άπνοια.

Περίεργα σύμβολα

Διάφορες ιστορίες κυκλοφορούνε σχετικά με τα σύμβολα που είναι ζωγραφισμένα, ή χαραγμένα στους βράχους της σπηλιάς. Η πιο σημαντική ιστορία από όλες, είναι αυτή που υποστηρίζει ότι μία παλάμη η οποία είναι χαραγμένη στους μετακινείτε από σημείο σε σημείο, όσο περνάνε τα χρόνια. Η εν λόγω παλάμη, σήμερα βρίσκεται στο αριστερό τοίχωμα της σπηλιάς, περίπου 1 μέτρα ψηλότερα από το έδαφος. Τα τελευταία 20 χρόνια έχει αναφερθεί από τους επισκέπτες της σπηλιάς, ότι έχει μετακινηθεί τουλάχιστον τρεις φορές.

Το ανάγλυφο χέρι στα τοιχώματα της σπηλιάς

Το ανάγλυφο χέρι, από άλλη οπτική γωνία

Ο θησαυρός

Υπήρχε κάποτε ένας θρύλος, που έλεγε ότι στην "Σπηλιά του Νταβέλη", υπήρχε κάπου θαμμένος ο θησαυρός του τρισένδοξου λήσταρχου Νταβέλη. Μάλιστα οι φήμες οργίαζαν και έλεγαν ότι ο θησαυρός ήταν κρυμμένος κάτω από τα δυο ιερά του Αγίου Νικολάου και του Αγίου Σπυρίδωνα, με αποτέλεσμα να έχουν σκάψει όλη την περιοχή πίσω από τα ιερά. Οι φήμες όμως καλπάζανε, και κάποιοι φτάσανε στο σημείο να λένε ότι ο σταυρός που υπάρχει πάνω από τους ναούς της σπηλιάς χρησίμευε ως μοχλός, ο όποιος αν κάποιος τον μετακινούσε, τότε άνοιγε μια καταπακτή η όποια έβγαζε σε ένα υπόγειο χώρο όπου βρισκόταν ο θησαυρός του Νταβέλη. Από ότι φαίνεται όμως, μετά από τόσο καιρό ψαξίματος από όλους τους κυνηγούς θησαυρών όλα αυτά τα χρόνια, θησαυρός του Νταβέλη ουδέποτε υπήρξε στην περιοχή της σπηλιάς. Εξάλλου, ένας τόσο τρανός λήσταρχος όπως ο Νταβέλης, δεν υπήρχε περίπτωση να κρύψει τον θησαυρό του σε ένα τόσο πολυσύχναστο μέρος, καθώς από την συγκεκριμένη περιοχή, πέρναγε πληθώρα κόσμου καθημερινά, καθώς το μέρος ήταν αρκετά γνωστό στην τότε Αθήνα.

Άποψη από το εσωτερικό της σπυλιάς προς τα έξω. Φαίνεται το εκκλησάκι του Αγίου σπυρίδωνα.

Ο Ελληνικός στρατός

Μέχρι και ο Ελληνικός στρατός έχει ανάμειξη στην υπόθεση της σπηλιάς του Νταβέλη. Τη δεκαετία του 80, η πολεμική αεροπορία μπήκε στο παιχνίδι. Η περιοχή κρίθηκε κατάλληλη για την εγκατάσταση στρατιωτικής βάσης!!! Άρχισαν διάφορες εργασίες, οι οποίες ίσως αποτέλεσαν το έδαφος για κάποιες μαρτυρίες κατοίκων αναφορικά με περίεργα φώτα μέσα στη νύχτα και παράξενους θορύβους. Έκλεισαν, ή προσπάθησαν να κλείσουν την περιοχή για να χτίσουν ένα τεράστιο σύστημα από τούνελ γύρω από την σπηλιά, και να συνδέσουν τη σπηλιά με αυτό το τούνελ. Η επίσημη εξήγηση ήταν, και είναι ακόμα, ότι ολόκληρο το σύστημα των τούνελ, είναι ένα μέρος προγράμματος του ΝΑΤΟ. Τόσο η χωροφυλακή όσο και το Υπουργείο πολιτισμού δεν έδωσαν ποτέ καμία εξήγηση για την ακριβή φύση των έργων αυτών, ενώ το Γενικό Επιτελείο Στρατού αρνήθηκε αρχικά την οποιαδήποτε ανάμιξη στην υπόθεση. Αργότερα όμως και μετά από ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Ταχυδρόμος" της 6ης Οκτωβρίου 1977 το Γ.Ε.Σ. παραδέχτηκε πως ο στρατός είχε ξεκινήσει άκρως απόρρητα έργα στη σπηλιά της Πεντέλης! Εν πάση περιπτώσει, μετά από μερικά χρόνια, σταμάτησε η κατασκευή του συστήματος των τούνελ, και οι άνθρωποι της πολεμικής αεροπορίας εγκατέλειψαν την περιοχή. Παλιοί κάτοικοι της περιοχής, σχετικά με τα στρατιωτικά έργα, λένε πως η απάντηση που τους είχε δοθεί τότε για την κατασκευή των διαφόρων τούνελ, ήταν ότι θα τα χρησιμοποιούσαν για την φύλαξη στρατιωτικού υλικού, το οποίο υλικό, ήταν ανάγκη να φυλάσσεται σε συνθήκες υψηλής υγρασίας. Το περίεργο της υπόθεσης όμως, είναι ότι το ένα από τα δύο τούνελ μπορείς να το ακολουθήσεις για 80 μέτρα περίπου, και το γεγονός ότι η υγρασία είναι σε πολύ ανεβασμένα επίπεδα, τα καθιστά ακατάλληλα για την φύλαξη στρατιωτικού υλικού. Η ευρύτερη περιοχή γύρω από τη σπηλιά, είχε κηρυχτεί στρατιωτική. Υπήρχε φρούρηση από στρατιώτες και απαγορευόταν η προσέγγιση πολιτών για τουλάχιστον 3 χρόνια. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου υπήρξαν πολλές αναφορές από τους εργαζομένους εκεί, για παράξενα φαινόμενα, όπως ΑΤΙΑ κλπ.... Είναι επιβεβαιωμένο ότι διάφοροι εργαζόμενοι, πέθαναν μετά από μερικά χρόνια, όλοι από την ίδια αιτία. Τον Καρκίνο!

Το βουνό της Πεντέλης. Η Πεντέλη είναι ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια στον ελλαδικό χώρο.

Σήμερα

Μετά από το 1985, η "σπηλιά του Νταβέλη" έγινε πολύ διάσημη στα clubs των νέων, ως σημείο ισχύος. Έχουν συγκεντρώσεις εκεί ακόμα και σήμερα και χρησιμοποιούν τη σπηλιά ως σημείο αυτοσυγκέντρωσης και σκέψης. Ακόμη και μερικές ομάδες Μαύρης Μαγείας, χρησιμοποιούσαν παλιότερα τη σπηλιά για τελετές. Όλες οι θέσεις γύρω από τη σπηλιά έχουν ακόμα σημάδια από τις τελετές αυτές. Αν είναι λοιπόν να ετοιμάσετε κάποια εξερευνητική επιχείρηση, να φροντίστε να είστε σωστά εξοπλισμένοι με φακούς, μετρητή ραδιενέργειας (γκάιγκερ), λάμπες φθορίου και φυσικά φωτογραφική μηχανή ή ακόμα και βιντεοκάμερα. Και να μην πάτε μόνοι σας, φροντίστε να είστε τουλάχιστον τρεις και αυτό για δύο λόγους. Για λόγους ασφαλείας, αλλά και για να έχετε μάρτυρες για όσα μπορεί πιθανώς να δείτε και να βιώσετε.
Αναρτήθηκε στο mistiria.com

Μαθουσάλας του ωκεανού: Όρκα στον Ειρηνικό «γεννήθηκε πριν από τη βύθιση του Τιτανικού»

Η Γιαγιάκα (αριστερά) ξεχωρίζει από μια εγκοπή στο ραχιαίο πτερύγιο και μια άσπρη βούλα στην πλάτη (Πηγή: Simon Pidcock / Ocean EcoVentures) 

Βανκούβερ

Η «Γιαγιάκα», όπως την αποκαλούν οι θαυμαστές της, είναι πιθανότατα η γηραιότερη γνωστή όρκα. Το κήτος που εμφανίστηκε αυτή την εβδομάδα στα Στενά της Τζόρτζια, στις δυτικές ακτές του Καναδά, εκτιμάται ότι γεννήθηκε πριν από τη βύθιση του Τιτανικού και είναι σήμερα 103 ετών.

Η Granny είναι επικεφαλής μίας από τις μητριαρχικές κοινότητες όρκας στο Βόρειο Ατλαντικό, τις οποίες παρακολουθούν συστηματικά από τη δεκαετία του 1970 ερευνητές και λάτρεις των θαλάσσιων θηλαστικών.

Η άφιξή της από τα νερά της Καλιφόρνια στα Στενά της Τζόρτζια ανακοινώθηκε από τον Μάικλ Χάρις της οργάνωσης Pacific Whale Watch Association αλλά και από τον Σάιμον Πίντκοκ της εταιρείας οικολογικού τουρισμού Ocean EcoAdventures Whale Watching.

«Είμαστε ενθουσιασμένοι που την βλέπουμε [...] Γεννήθηκε πριν βυθιστεί ο Τιτανικός. Φαντάζεστε τι έχει δει στη ζωή της;» σχολίασε ο Πίντκοκ.

Οι περισσότερες όρκες που ζουν σε αιχμαλωσία πεθαίνουν πριν τα 50, ωστόσο η μέση διάρκεια ζωής στον ανοιχτό ωκεανό εκτιμάται στα 60 με 80 χρόνια.

Πώς όμως μπορεί κανείς να υπολογίσει τα χρόνια μιας άγριας όρκας; Όπως εξηγεί ο Μάικλ Χάρις, οι ερευνητές χρησιμοποιούν μια έμεση μέθοδο που είναι αποδεκτή στις ΗΠΑ και τον Καναδά.

Όλα βασίζονται στην ιδέα ότι οι όρκες παραμένουν κοντά στη μητέρα τους όλη τη ζωή τους.

Η Γιαγιάκα, η οποία ξεχωρίζει από μια εγκοπή στο πτερύγιό της και μια χαρακτηριστική άσπρη κηλίδα στη ράχη, είχε ήδη φτάσει στο ενήλικο μέγεθός της όταν φωτογραφήθηκε για πρώτη φορά το 1971. Δεδομένου ότι οι όρκες φτάνουν στο τελικό τους μέγεθος γύρω στην ηλικία των 20 ετών, η Γιαγιάκα πρέπει να είχε γεννηθεί το αργότερο το 1951.

Το 1971 όμως η Γιαγιάκα ζούσε κοντά στον «Ραφλς», μια αρσενική όρκα, και οι ερευνητές υποθέτουν ότι είναι γιος της. Έκτοτε η Γιαγιάκα δεν έχει θεαθεί να φροντίζει νέο μικρό, κάτι που δείχνει ότι έχει περάσει την αναπαραγωγική ηλικία, και ότι ο Ραφλς ήταν πιθανώς το τελευταίο παιδί της.

Δεδομένου ότι οι θηλυκές όρκες φτάνουν στην «κλιμακτήριο» γύρω στα 40, και το τελευταίο παιδί της Γιαγιάκας ήταν ήδη ενήλικο το 1971, το έτος γέννησής της πρέπει να ήταν το 1911, ένα χρόνο πριν την τραγωδία του Τιτανικού.

Ποτέ δεν θα μάθουμε με βεβαιότητα. Ας ελπίσουμε όμως ότι η Γιαγιάκα και η παρέα της θα επιστρέφουν για πολλά ακόμα χρόνια στον κόλπο τους.

Newsroom ΔΟΛ

Δείτε τι συμβαίνει σε ένα δάσος στο Τσερνόμπιλ 28 χρόνια μετά την έκρηξη

Αφιέρωμα των New York Times στην περιοχή του Τσερνόμπιλ αποκαλύπτει ότι σαφώς υπάρχει ακόμα ραδιενέργεια, αλλά η φύση είναι πολύ προσαρμοστική.

Μαζί με έναν επιστήμονα της περιοχής, ο δημοσιογράφος των New York Times προχωρά μέσα σε ένα δάσος με πολύ πυκνή βλάστηση. Τα επίπεδα ραδιενέργειας στον μετρητή που κρατά ο επιστήμονας είναι πάνω από τα φυσιολογικά. «Τυπικό για την περιοχή, είναι πολύ κοντά στο εργοστάσιο του Τσερνόμπιλ», εξηγεί ο Δρ. Mousseau. Τα χωριά γύρω από το εργοστάσιο εγκαταλείφθηκαν το 1986, μετά την έκρηξη του αντιδραστήρα που συγκλόνισε την υφήλιο.

Τα επίπεδα ραδιενέργειας αυξάνονται όσο πλησιάζεις στον αντιδραστήρα, ο οποίος το 2017 θα καλυφθεί από μια αψίδα που θα κρατάει μέσα την όποια ραδιενέργεια. Παρ' όλα αυτά, τα επίπεδα ραδιενέργειας είναι τόσο υψηλά, που ο οποιοσδήποτε άνθρωπος θα καθόταν στην περιοχή για 10 ημέρες θα λάμβανε ραδιενέργεια ισάξια με αυτήν που λαμβάνει ο μέσος Αμερικανός σε ένα χρόνο.
Παρ' όλη τη ραδιενέργεια όμως, αυτή η περιοχή είναι εξαιρετικά χρήσιμη ως παράδειγμα για τη μελέτη του αντίκτυπου που έχει η ραδιενέργεια σε οργανισμούς σε μακροχρόνιο επίπεδο.
Συνήθως, σε αυτά τα επίπεδα ραδιενέργειας δεν αντέχουν τα περισσότερα είδη. Αποκτούν όγκους, γενετικές μεταλλάξεις και καταρράκτη, εξηγεί ο επιστήμονας.
Ο Δρ. Mousseau, βιολόγος στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καρολίνα, επισκέπτεται την περιοχή από το 1999, μελετώντας νυχτερίδες, πεταλούδες, σκαθάρια, αράχνες, ποντίκια και άλλα μικρά θηλαστικά της περιοχής, παρουσιάζοντας κατά καιρούς τα αποτελέσματα που δείχνουν τις τρομερές συνέπειες της ραδιενέργειας.
Σωματικές παραμορφώσεις σε ζώα, όπως παραμορφωμένα ράμφη σε πουλιά, αλλά και αυξημένοι θάνατοι σε έντομα και αράχνες, παρόλο που κάποιοι συνάδελφοί τους αντιτίθενται στις έρευνες, ισχυριζόμενοι ότι είναι δύσκολο να μετρήσεις τον μέσο όρο ραδιενέργειας σε αυτές τις περιοχές.
Κάποια είδη όμως επιβιώνουν και μάλιστα πολλαπλασιάζονται στην περιοχή, όπως δύο είδη αηδονιών. Εκτός από τα πουλιά, το άλλο μεγάλο ενδιαφέρον του Δρ. Mousseau είναι οι αράχνες και οι ιστοί τους, καθώς παρατήρησε διαφορές στον τρόπο που υφαίνουν τον ιστό τους. Έχει αποδειχθεί ότι ουσίες όπως η καφεΐνη έχουν επίδραση στις αράχνες, που αλλάζουν τον τρόπο που υφαίνουν τον ιστό τους, και ο Δρ. Mousseau μελετά τις επιδράσεις αυτές της ραδιενέργειας.
Μετά το ατύχημα στη Φουκουσίμα, ο επιστήμονας άρχισε έρευνες και εκεί και είδε ότι η φύση παρουσιάζει τα ίδια συμπτώματα.
Πηγή: protothema.gr

Επιβεβαιώθηκε η ανακάλυψη του 117

 

Ένα ακόμη χημικό στοιχείο, με τον ατομικό αριθμό 117, πρόκειται να προστεθεί στον διάσημο Περιοδικό Πίνακα, ο οποίος διαρκώς μεγαλώνει χάρη σε νέες ανακαλύψεις στοιχείων που είναι πολύ "βαριά".

Το στοιχείο 117 ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά το 2010 από μια αμερικανο-ρωσική επιστημονική ομάδα και τώρα, όπως παραδοσιακά απαιτείται, υπήρξε η επιβεβαίωση της ύπαρξης του, καθώς μια δεύτερη διεθνής ερευνητική ομάδα, με επικεφαλής γερμανούς επιστήμονες, κατάφερε επίσης να «δει» το εν λόγω στοιχείο.

Το επόμενο βήμα, σύμφωνα με το "New Scientist", θα είναι πλέον η Διεθνής Ένωση Καθαρής και Εφαρμοσμένης Χημείας (IUPAC) και η αντίστοιχη Διεθνής Ένωση Καθαρής και Εφαρμοσμένης Φυσικής (IUPAP) να αποδεχθούν επίσημα την επιβεβαίωση και να αποφασίσουν αν χρειάζονται και άλλα πειράματα ή αν θα αναγνωρίσουν οριστικά το νέο στοιχείο 117, οπότε αυτό θα πρέπει πλέον να πάρει ένα όνομα.

Η κοινή επιτροπή των δύο επιστημονικών Ενώσεων θα κρίνει ποιός ερευνητικός φορέας δικαιούται να «βαφτίσει» το νέο στοιχείο;

Η τιμή ανήκει πρωτίστως στους επιστήμονες του Εθνικού Εργαστηρίου Λόρενς Λίβερμορ του υπουργείου Ενέργειας των ΗΠΑ και του Κοινού Ινστιτούτου Πυρηνικής Έρευνας της Ρωσίας, που έκαναν τη σχετική αρχική ανακάλυψη προ τετραετίας, όπως μετέδωσε το Αθηναϊκό Πρακτορείο.

Η επιβεβαίωση έγινε στον γερμανικό επιταχυντή του Κέντρου Έρευνας Βαρέων Ιόντων Χέλμχολτς στο Ντάρμσταντ.

Οι Γερμανοί και άλλοι χημικοί και πυρηνικοί φυσικοί (συνολικά 72 ερευνητές από 11 χώρες), με επικεφαλής τον καθηγητή Κρίστοφ Ντίλμαν, βομβάρδισαν με ιόντα ασβεστίου έναν εξωτικό στόχο, ένα ραδιοϊσότοπο του μπερκελίου (Bk-249), και από τη σύγκρουση αυτή σχηματίστηκαν δύο άτομα του στοιχείου 117, που «έζησαν» λιγότερο από ένα δέκατο του δευτερολέπτου.

Το στοιχείο 117 -για το οποίο υπήρξε και σχετική επιστημονική δημοσίευση στο κορυφαίο περιοδικό φυσικής "Physical Review Letters"- διασπάται πολύ γρήγορα στα στοιχεία 113 και 115, τα οποία είχαν ανακαλυφθεί το 2004, στο πλαίσιο της ίδιας αμερικανο-ρωσικής ερευνητικής συνεργασίας.

Τα χημικά στοιχεία μετά τον ατομικό αριθμό 104 (αφορά τον αριθμό των πρωτονίων σε ένα πυρήνα ατόμου) θεωρούνται υπερβαρέα και είναι συνήθως φευγαλέα.

Όμως τα πιο σταθερά από αυτά (που ακόμη δεν έχουν εντοπιστεί) πιστεύεται ότι «κατοικούν» στη λεγόμενη «νησίδα σταθερότητας», μια περιοχή όπου αναμένεται να βρεθούν πυρήνες σταθερών υπερβαρέων χημικών στοιχείων με πολύ μεγάλη διάρκεια ζωής.

Προς το παρόν -και μέχρι να βρεθούν τέτοια υπερβαρέα στοιχεία στη φύση- αυτά παράγονται σε επιταχυντές με τη σύγκρουση σωματιδίων.

Η σύντηξη δύο ελαφρύτερων πυρήνων, κάτι που πολύ σπάνια συμβαίνει, μπορεί να οδηγήσει στην παραγωγή ενός υπερβαρέος στοιχείου, το οποίο ζει ελάχιστα.

Εδώ και 30 χρόνια αδιάκοπων ερευνών, νέα «τεχνητά» υπερβαρέα στοιχεία ανακαλύπτονται με ρυθμό ένα ανά δύο έως τρία χρόνια και με απώτερο στόχο πάντα την ανακάλυψη της «νησίδας σταθερότητας». Οι πιο πρόσφατες προθήκες στον Περιοδικό Πίνακα ήσαν τα στοιχεία 114 και 116, που ανακοινώθηκαν το 2011.

Δες live τη Γη όπως φαίνεται από το διάστημα

Σε γοητεύει το άγνωστο του διαστήματος και απολαμβάνεις τις εικόνες που διαρρέει η NASA κατά καιρούς; Τότε, αυτή η είδηση θα σε κάνει να τα χάσεις! Πλέον, η NASA δίνει την ευκαιρία να παρακολουθείς live τη Γη όπως φαίνεται από το διάστημα!
Τέσσερις κάμερες HD συνδέθηκαν με το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) και δίνουν συνεχή ροή ζωντανού videoσε απευθείας σύνδεση . Οι κάμερες εναλλάσσονται κάθε λίγα λεπτά, ενώ υπάρχουν και οι στιγμές που κόβεται το σήμα –λογικό!

Live streaming video by Ustream